Aan het einde van het jaar...

... kijken we terug. Wat hebben we gedaan dit jaar? Wat hebben we bereikt? Waar kunnen we trots op zijn en waar zijn we dankbaar voor?

Ook ik ben hier mee bezig en ik heb een top 3 gemaakt met de toppers van dit jaar.
1. Een heel jaar met Zoë. Vorig jaar was ze nog een frummeltje, net anderhalve maand oud. Nu is ze vrolijke dreumes (wat een lelijk woord eigenlijk) en stapt ze eigenwijs rond. Ze wordt nu eigen mensje met een eigen persoonlijkheid en dat is leuk om te zien.

2. Ik sta sterker in mijn schoenen. Afgelopen jaar heb ik vanaf mijn zwangerschapsverlof in februari tot nu gezocht naar balans. Balans tussen werk, gezin, huishouden en vrije tijd. Met een eigen bedrijf kan je altijd werken, maar de laatste maanden merk ik dat het me makkelijker af gaat om niet te werken. Vrije tijd nemen vind ik nu makkelijker, want dat is altijd het laatste wat je doet. Het woord "nee" gaat me ook makkelijker af, vooral als ik denk in het belang van Zoë. En dat betekent dat ik wel eens een klus niet heb gedaan of dat ik niet kon overwerken. Ik voel me dan soms wel lullig, maar ik moet denken aan mezelf en aan mijn gezin.
Dit betekent overigens niet dat ik het trucje balans helemaal door heb, hoor. Nee, ik ben bang dat dit altijd een aandachtspuntje zal blijven voor mij ;)

3. Leuke uitstapjes en mooie dagen om het leven op te fleuren.
Ik denk dan aan de bruiloft van Remco & Kim en Jack & Mariska waar ik mocht zingen (zonder stem en snotverkouden 😉).
In juni vierden we een mini vakantie met leuke uitjes. De dagen met Dennis en Zoë. De dagen met familie en vrienden. Maar ook de dagen dat er eigenlijk niks bijzonders is, behalve dat de zon schijnt en er geen stapel werk op je wacht. Dat zijn eigenlijk de beste dagen.

Fijne jaarwisseling allemaal!

Maak heel veel plezier en koester je in de warmte van je huis en je geliefden.

Dit jaar is voorbij en ook al het goede of slechte is voorbij gegaan. 

Weet dat komend jaar eigenlijk net zo is als dit jaar. 

Je moet er zelf wat van maken, dus doe dat dan ook!

The best way to spread Christmas cheer...

... is singing loud for all to hear.
Het is geen geheim dat ik niet van kerstliedjes houd. Niet op de radio en ook niet bijzonder om ze te zingen. Helaas is dit een jaarlijks terugkomend probleem.
Ik zoek radiozenders zonder kerstliedjes, maar zelfs de Efteling Radio (wat ik op zet voor Zoë, even voor de duidelijkheid ;) heeft kerstliedjes... vertaalde kerstliedjes... wat het niet beter maakt.
Op het atelier houd ik nauwlettend de computer in de gaten om er voor te zorgen dat niet één van de stagiaires (ja, diegene weet over wie ik het heb) de kerstzender op zet.
Kerst zelf vind ik hartstikke leuk, maar kerstliedjes... just nope.

Maar ja, als je bij een zangschool zit, ontkom je niet aan kerstliedjes en zo ook dit jaar niet. Aankomende zaterdag hebben we een groot kerstconcert in de Beatrixkerk in Ede (aanvang 20.00 uur, entree €6,- als iemand zou willen komen kijken ;).
En dus zing ik de hele dag door kerstliedjes. Dat moet wel, want ik moet oefenen. In principe zingen we altijd alles uit het hoofd. Dat zijn dan 13 nummers die we moeten kennen. Oké, geen stress, dit kan ik wel. Om eerlijk te zijn heb ik wel een beetje stress, maar het wordt vast heel mooi.

Op zondag hebben we de Kerst-Passion (aanvang 19.00, Beatrixkerk in Ede en entree is gratis). Ja, aankomend weekend doe, denk en adem ik kerst. Met de Kerst-Passion beelden we het kerstverhaal uit, maar dan in een eigentijds jasje. We proberen elk jaar een nieuwe invalshoek te vinden vanuit het kerstverhaal en dit jaar concentreren we ons op de engel. Ook voor deze dienst moet ik muziek uit mijn hoofd leren, maar (!) dat is geen kerstmuziek. Gelukkig. We zingen nummers als Save me van Queen en The Sound of Silence van Simon & Garfunkel. Ik oefen mijn teksten en mijn kleding is al uitgezocht.
Ook daar heb ik enorm veel zin in, maar ergens ben ik ook blij als dit weekend voorbij is. Ik hoef dan geen kerstdingen meer... behalve kerst dan :)

Kleine meisjes worden...

... ziek. Zoë dus ook. Gelukkig is ze dat niet zo vaak, af en toe een verkoudheidje, maar dat is normaal. Maar gisterochtend gingen we naar de Ikea en dat is voor ons ongeveer een half uur rijden. We waren er bijna en toen ineens achter ons een smerig geluid. Ja, Zoë kotste alles onder: de stoel, haar kleding, haar schoenen en haar handen. Ik vond zelfs stukje comeback-kaas in haar oor (hoe dan?). 't Kind was natuurlijk helemaal overstuur (en heel erg smerig). Dan sta je daar dan lekker op de parkeerplaats van de Ikea. Is dit nu een vuurdoop voor ouders? Gelukkig hadden we schone kleren bij ons, maar toch was het wel een uitdaging in de auto. Na een opknap beurt (de verschoonruimte in Ikea Duiven is heel luxe, wisten jullie dat ;), wat te drinken en te eten, was ze weer ons vrolijke meisje. De rest van de dag was er ook niks aan de hand. 's Avonds hebben we lekker Sinterklaas gevierd bij mijn ouders en Zoë heeft heerlijk gespeeld en op cadeautjes gesabbeld.
Zondagmorgen, wij moesten eigenlijk een rondje Ede doen, omdat we posters op zouden hangen voor de Kerst-Passion. Halverwege de eerste kerk en ja, hoor, Zoë geeft over. We zijn linea recta omgedraaid en weer naar huis gereden. Weer zat alles onder en konden we zowel Zoë als de autostoel onder de douche zetten. Ik heb haar daarna meteen in bed gedaan en ze heeft 2,5 uur geslapen. Ook nu was de rest van de dag niks aan de hand.
Wat denken jullie: is dit wagenziekte?
Ik ben bang van wel, want Dennis had het vroeger ook en ik heb het eigenlijk nog steeds een beetje. Vroeger was het veel erger bij mij. Het laatste stukje van de autorit moest ik altijd lopen. Of we nu helemaal naar Enkhuizen of naar het centrum waren gereden, dat maakte niet uit, ik moest lopen. Frisse lucht deed me dan goed en eenmaal thuis kreeg ik snel een boterham en dat werkte ook.
Zoë is hiervoor natuurlijk nog veel klein, maar zijn er nog tips?

Hier zijn nog twee foto's van Zoë. Niet van ondergekotste Zoë, dat zal ik jullie besparen ;)