Writer's block...

... is het tijdelijke onvermogen van een schrijver om tot schrijven te komen. Dat dus. Ik schrijf niet zo heel veel, niet voor mijn beroep bedoel ik dan, maar schrijven voor mijn blog vind ik wel heel leuk. Maar nu weet ik even niet waar ik over moet schrijven. Welk onderwerp heb ik nog niet gehad, wat voor iets nieuws is er in mijn leven, wat vinden anderen interessant? En zo maar door. Ik wist dus niet, dus schrijf ik maar over het writer's block. 
Het komt niet alleen in mijn blog terug, maar ook in de teksten voor mijn site. Ik heb besloten om een website te laten maken en daar heb ik natuurlijk teksten voor nodig. Ik ben al heel ver, maar ik loop vast met het stukje "over mij". Een korte biografie dus. Tja, je zou zeggen dat het niet zo moeilijk zou zijn: ik heb alle informatie in mijn hoofd en ik hoef niet eens naslagwerken te zoeken. En toch komt dezelfde vraag terug: wat vinden mensen interessant? Moet ik het over mijn studies hebben, over een stukje persoonlijke achtergrond of waarom ik dit bedrijfje ben begonnen? Het moet in ieder geval kort en krachtig zijn, want mensen willen tegenwoordig niet veel meer lezen. Toch wil ik hen een idee van mij weergeven en waarom ze dus voor mij moeten kiezen. Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Ik wil het vanavond af hebben, maar ik voel dat dit nog een uitdaging word.

Wat ik ook een uitdaging vind, is om geen "writer's block" te krijgen op het creatieve gebied (hoe heet dat? Een artist's block?). In de tijd dat ik op ArtEZ zat, was ik alle dagen bezig met kunst maken. Nu niet meer. Met Zoë er bij lukt het gewoon niet om langer dan anderhalf, max twee uur aan iets te werken aan één stuk. Dat doet het niet goed voor je "flow". Nu vind ik het niet zo heel erg dat het momenteel op een lager pitje staat, zolang ik maar niet helemaal stop en het later ook weer op kan pakken. Het is gewoon iets waar ik gelukkig van word.
Gelukkig teken ik nog wel regelmatig (dat kan je elk moment neerleggen en weer oppakken), maak ik ontwerpen voor bellypaints en natuurlijk ook de bellypaints. Op het atelier ben ik ook creatief bezig, dus het is niet zo dat ik helemaal niks doe. Ik zou gewoon ook graag weer een "groter" project doen. Nou ja, misschien moet ik wachten tot mijn artist's block weg is en meer tijd zou hebben. Ondertussen ga ik gewoon zo door en ik kijk gewoon wat nog meer lukt 😄
Nu ga ik me weer focussen op mijn tekst voor de site (maar dan wel na het ijsje wat mijn ouders zo langs komen brengen, hoera!)

Tekeningen die rond en na de geboorte van Zoë heb gemaakt

Eigenlijk gaat alles gewoon...

... zijn gangetje. We hebben nu een goed ritme gevonden (tot het weer verandert 😉) en dus gaat het leven lekker door. Ik zei het vorige bericht dat het fijn was dat de voorstellingen voorbij waren, want dan zou er een beetje rust komen. Maar zoals altijd weet je wel wat anders te vinden om dat weer op te vullen. Maar toch kabbelt het nu een beetje voort en dat is ook wel lekker.
Zoë groeit als kool. Nu ze weer aan de nachtvoeding zit (hoera...) groeit ze meer. Bij de vorige twee consultatiebureau bezoeken was ze eigenlijk niet genoeg gegroeid en niet genoeg aangekomen. En ze zat al op de onderlijn. Gelukkig keken de dames allebei de keren naar het kind en niet naar de gemiddelden en ze zagen een gezond, sterk en beweeglijk meisje. Een beetje aan de kleine kant, maar dat is minder belangrijk dan die andere aspecten. Een maand later kwamen we om tussendoor een keer extra te meten en toen was ze 600 gram aangekomen en 3 cm gegroeid! 61 cm en 5450 gram schoon aan de haak.

Verder zijn Dennis en ik elk ook aan het werk en dat moeten we goed samen coördineren voor Zoë. Het gaat ons steeds beter af kan ik wel zeggen. Ik heb een aantal opdrachten en ook alweer een aantal bellypaints gemaakt. Daarnaast werk ik weer een aantal dagen bij Atelier Kevin van den Bergh, waar ik het enorm naar mijn zin heb.
Ik heb wel de afgelopen tijd een lesje geleerd. Ik wil heel graag werken, goed zijn in wat ik doe en alles aanpakken. Daarom nam ik (te) veel werk mee naar huis en dat begon op te breken: Zoë, het huishouden, mijn opdrachten en dan ook nog extra werk. Ja, ik wil het dolgraag doen, maar nee, ik moet het niet doen. Als ik thuis ben, moet ik thuis zijn. Maar toch, het is een lastig lesje voor mij om te leren.
Gelukkig kan ik nu wat meer loslaten en kan ik mezelf ook toestaan om te luieren, lezen of onbeschaamd de hele avond tv te kijken (oké, dat gebeurt niet zoveel). Daarnaast doe ik ook leuke dingen: Dennis en ik zijn naar Beauty and the Beast geweest (dank je wel, zusje en zwager voor de oppas) met een grote vriendengroep en daarvoor hebben we poffertje gegeten. Dennis heeft, denk ik, wel 1000 poffertjes gebakken.

Ik ben naar een Ladies Night geweest bij de Cinemec en daar heb ik twee bellypaints gemaakt.
Ik spreek weer af met vriendinnen en hun kindjes, als ze die hebben. Tijdens zo'n moment heeft Zoë voor het eerst een kattenbrokje gegeten... Milou (anderhalf jaar) vond een verloren kattenbrokje op de grond en ze was zo lief om die met Zoë te delen. Het volgende moment stonden we dus dat brokje uit haar mond te vissen. Ik geloof ook niet dat Zoë het erg lekker vond . Gelukkig is ze er niet in gestikt en ook niet ziek van geworden.