We doen de koffiebonen in…

… de koffiemolen en die koffiemolen maalt de koffiebonen en die koffiebonen, nou, daar zetten we een lekker bakkie van in de koffiekan! Voor de meeste van jullie zal dit waarschijnlijk volledige onzin zijn, maar ik zing dit in mijn hoofd. Begin oktober gingen we met Jack, Mariska, Fynn en Zoë naar het Sprookjes Wonderland in Enkhuizen. En dat is nostalgie voor mij. Ik ben daar als kind zo vaak geweest en nog steeds kan ik de meeste liedjes meezingen, verankerd in mijn onderbewuste (inclusief Amsterdams accent 😉). Mijn oom en tante wonen in Enkhuizen en alle vakanties werd er gelogeerd met mijn nichtjes. De ene vakantie bij ons en de andere bij hen. Maar nu ging ik voor het eerst in jaren daar weer heen. Dat was een trip down memory lane. Sommige dingen herinnerde ik totaal niet (heeft er altijd al een gigantische draaimolen vooraan in het park gestaan?) en andere dingen wist ik nog precies.

Zo heb je daar lieveheersbeestjesbootjes en dat wist ik echt nog wel. Oké, in mijn hoofd had ik alles wat spannender gemaakt. In mijn herinnering waren er ook hellingen en watervallen en dat was dus niet het geval. Zoë mocht er alleen in, dus zo spannend was het dus echt niet.

En je hebt er een sprookjesbos en elk huisje heeft zijn liedje. Heel erg leuk. Zoë was helemaal fan. Dit park is echt voor de allerkleinsten en Zoë en Fynn hebben er van genoten. We hadden ook mooi weer, dus dat scheelde ook. Eenmaal thuis was iedereen gesloopt (het is wel een verre reis), maar het was het waard. Zoë ging in coma voor 13 uur en ik 10 uur ongeveer.

Verder hadden we nog meer leuke uitjes in oktober: High Choq met Kevin en Naomi (een high tea, maar dan met chocolade, yum!), de premiere van Torpedo (zie de blog op mijn site madecreatives.nl 😇) en het grote Mega Medley Mix concert van Pure Voice.

Ja, dat was ook nog wel een dingetje: een concert met alleen maar Musical Medleys. 90% van de tijd stonden we met z'n allen op het podium. Alle teksten, opstellingen en nootjes moesten we uit ons hoofd kennen. Ik heb daar eerder nooit zoveel problemen mee gehad, maar met dit concert was het erg lastig. Misschien ook vanwege vermoeidheid en hormonen, maar ook omdat het een zwaar en moeilijk concert was. Maar we kunnen trots zijn op wat we neer hebben gezet.

Ik zie nu wel erg uit naar andere nummers. Oké, dat is nu dan kerst en daar ben ik niet zo fan van (ja, ik haat kerstliedjes, klaag me maar aan 😉), maar het is wel fijn om weer nieuwe dingen te doen.

En zo wisselen we alle leuke en alledaagse gebeurtenissen af. De dagen worden kouder en donkerder, dus steken we fijn kaarsjes aan en zitten we met dekentjes op de bank. Ik leef op een bepaalde manier wel uit naar kerst, niet alleen vanwege de feestdagen, maar ook omdat we dan ons lieve meisje mogen gaan ontmoeten.

Maar nu eerst november, waarin Sinterklaas komt en Zoë jarig is. En mijn laatste werkmaand voor mijn verlof, dus ik moet een boel dingen goed gaan afsluiten. Genoeg te doen dus!

Zwangerschaps...

... update. De weken vliegen voorbij en ondertussen ben ik 31 weken zwanger van dit kleine meisje. Het grote verschil tussen de zwangerschap van Zoë en deze zwangerschap is dat je geen tijd meer hebt om erbij stil te staan 😉. Waar voorheen alles nieuw en bijzonder was (en dus de moeite waard om er over te schrijven), gebeurt er nu gewoon te veel. Maar nu neem ik er even tijd voor: een blog over de voortgang van de zwangerschap!
Ik voel me best oké. Ik merk nu wel dat het iets zwaarder word lichamelijk. Mijn energielevel is niet zo hoog als ik gewend ben. Zoë is helaas van de middagdutjes af, dus ik kan ook niet elke middag erg makkelijk gaan rusten. Daarnaast krijg ik nu weer last van misselijkheid, maar gelukkig niet zo heftig als in het eerste trimester. Brandend maagzuur komt er nu ook bij kijken, dus Rennies zijn mijn nieuwe beste vrienden. Ook wordt het steeds moeilijker om sokken en schoenen aan te trekken. Maar er zijn ook pluspunten (naast dat er natuurlijk een mensje in mij groeit): mijn nagels zijn sterker dan ooit!
Sommigen vrouwen kunnen het gewoon, dat zwanger zijn. Maar ik niet. Ik merk dat ik moe ben en verlangend af tel naar het niet zwanger zijn. Ik ben nu anders dan normaal en ik mis mijn normale ik. Hormonen zijn echt bitches. Ze maken je anders. Ik word er wat somberder van. En als Dennis een slaapdienst heeft, ben ik soms regelrecht paranoïde. Alle nieuwbakken moeders (en vaders) vragen zich tijdens de zwangerschap af: kan ik dit wel? Ik dacht dat je  dat bij een tweede kindje niet meer zou hebben. Tenslotte heb ik het al een keer gedaan en Zoë leeft nog, dus het is me gelukt. Maar ook bij een tweede kindje gebeurt dit gewoon weer.
Ik zit niet echt op een roze wolk, maar er zijn ook hele leuke dingen: haar voelen schoppen en bewegen is er eentje van. Ik voel haar al zeker tien weken erg goed. Je merkt dat ze minder ruimte krijgt en meer kracht, want soms voel ik haar gewoon over mijn blaas rollen (doet ze het expres of zo?). Met Zoë over de baby praten is ook erg leuk. Ik vraag me af in hoeverre ze het snapt en door heeft, maar het boekje "Zoë wordt grote zus" is nu een grote hit.
Ik heb ook nog hele leuke dingen gepland: een bellypaint en een afgietsel. Lieke heeft aangeboden om een glitterbellypaint te maken (weet nog niet helemaal zeker wat ik daarvan vind) en ik wilde ook graag Zoë een bellypaint laten maken. Grote kans dat ik dan één grote roze vlek word, maar maakt dat wat uit?

We zijn ook eindelijk begonnen met het aanpakken van alle kamers. Zoë's nieuwe kamer is zo goed als af. De laatste LED-lampjes zijn net binnen gekomen en dan kunnen we de sterrenhemel in haar kamer ophangen. Dan hoeven er alleen nog maar wat details in haar kamer worden gefikst: schilderijtjes en een lampje ophangen en dergelijke. Onze kamer is klaar en nu zijn we ook met de babykamer begonnen. De groene muur is nu koraal rood/roze en afgelopen weekend heb ik samen met mijn zusje de kleinste maat kleertjes uitgezocht en ingeruimd. Ik moet zeggen dat ik een beetje moeite had om met die taak te beginnen. Ik bleef het maar voor me uit schuiven. Ik wist natuurlijk dat we het meeste in huis hadden, maar wat dan precies was ik niet helemaal zeker van. Ondertussen weet ik dat we geen flessen hebben, maar wel vijf kruiken (twee stuks wordt er aangeraden). De baby uitzetlijsten, die we bij Zoë al zo'n beetje in week zes hadden, heb ik geprint en er worden dingen op afgekruist. Bij alle dekens en lakens schiet ik weer een beetje in de stress. Ik kan me herinneren dat ik dat bij Zoë ook had: hoe zit het nu met al die verschillende soorten hoezen, lakens en dekens?! Ik heb het nu al een keer gedaan, maar blijkbaar weet ik nog steeds niet hoe het nu eigenlijk moet... 😅
Maar goed, ik vraag het mijn moeder nog wel een keertje en dan komt het vast goed.
We zijn lekker bezig en het komt wel goed 😃

Foto: Precious People Fotografie