Naakt of bloot...

... of ook wel mijn eerste expositie! Ik ben er heel trots op :)
In het najaar werd ik gebeld door mijn vriendin en oud klasgenoot Lia. Zij is na de kunstacademie weer heel wat anders gaan doen dan ik (gelukkig maar). Na een heleboel opknappen, klussen en vier verschillende banen (echt, Lia, hoe hou je het vol?!), heeft ze haar eigen kunstgalerie in Schaijk kunnen openen. Het is klein, maar heel mooi. En zoals een echte kunstdocente betaamd, gevuld met informatie en interactiviteit met kunst.
Oké, terug naar dat telefoongesprek. Ze vertelde me dat ze in januari/februari weer een nieuwe expositie wilde organiseren met de titel "Naakt of bloot?" en of ik daar deel van wilde uit maken.
Met mijn lifecasts dan, niet ik persoonlijk ;)
Deze gedeelde expositie met Laurens Bosman en Nicolette Peters zou een breed scala laten zien over het thema. Laurens en Nicolette schilderen allebei, maar er zou geen groter contrast kunnen zijn dan tussen hun werken. Toch kijken we bij beide naar het menselijk lichaam, maar wel met een ander uitgangspunt.

De vraag is "naakt of bloot?" Wanneer is iets naakt en wanneer is iets bloot. Daar kunnen we lang over discussiëren en we zullen ook geen antwoord krijgen, maar als ik deze vraag voor mezelf zou moeten beantwoorden is het als volgt: Naakt is meer afstandelijk. Alsof je kijkt naar de Venus van Botticelli of naar die perfect gevormde Griekse en Romeinse beelden. Marmer, perfect maar koud. Het is prachtig en het laat je ook niet ongemakkelijk voelen.
Bloot is directer, soms kwetsbaar, vulgair, vol emoties, gênant, liefdevol en in your face. Alsof het beeld niet alleen bloot is, maar het ook bloot geeft. Menselijker.
Dit is niet "het" antwoord, maar mijn antwoord. Als je andere ideeën, hoor ik dat graag!
Als je dan naar mijn beelden kijkt, in welke categorie passen ze dan?
Het steriele wit van het gips neigt naar de marmeren beelden, dus meer naakt. Maar als je dichterbij komt, zie je aders, huidstructuur, aders, poriën en de sporen van de tijd.
Bij de beelden van de kinderhandjes zie je de belofte van groei en de toekomst. Bij het handbeeld van mijn grootvader en grootmoeder zie je de liefde van vele jaren samen, maar ook de kwetsbaarheid van een leven. Zo roept elk beeld een gevoel op, passend bij de levensfase die er bij hoort. Een herinnering voor altijd vastgelegd. Dat maakt het ook weer menselijker. Beslis jij maar in welke categorie ze horen.

Lia en ik in het najaar bij onze eerste bespreking

En Lia zou Lia van Atelier Anders niet zijn, als er niet iets interactief komt. Daarom organiseren wij op 23 februari 2019 een workshop waarbij je je eigen vinger gaat afgieten. Het is een dagvullend programma en je gaat naar huis met een vinger in gips.
Als je een wat groter beeld wilt hebben, kunnen we die dag een afspraak maken dat ik een beeld voor je maak.
Kijk voor meer informatie op https://www.facebook.com/events/371671566719605/
Je kan je nog opgeven voor maar €25 pp. Ik zou het leuk vinden als mee komt doen.

Daarnaast kan je natuurlijk ook een kijkje komen nemen in de galerie. Atelier Anders is geopend op vrijdagen en zaterdagen van 13.00 uur tot 17.00 uur. De expositie loopt van 25 januari tot 23 februari. Het adres is: Schutsboomstraat 53 in Schaijk.

25 januari 2019 

Woooow....

... fase. Naast dat Zoë in de Nee!-fase en Mijn!-fase zit, zit ze ook de wow-fase.
De wow-fase houdt in dat ze als ze iets bijzonders ziet, heel hard "wow" roept. Je weet niet van te voren wanneer die "wow" gaat komen.
Als ze vindt dat ze mooie kleren aan heeft, bekijkt ze zichtzelf in de spiegel en "wow". Dat doet ze trouwens ook als ze mijn kleren mooi vind. Ze zegt "wow" als de kat een hoge sprong maakt of als ze überhaupt de katten ziet (elke dag weer is ze onder de indruk dat er katten zijn en moet ze ze even aanwijzen... ook al zien we ze elke dag).
Er was een "wow" toen de kerstengel met een drone de kerstster aan de hemel zette in het kerstspel (die snap ik wel, ik had zelf ook wel een wow-moment ;) ).
Er komt een "wow" als Dennis een kat tekent; we op de fiets zitten; ze de auto ziet; in de supermarkt komt; ze een bal gooit. Kortom vaak.
En hoe mooi is dat? Een kind dat zo uitdrukkelijk geniet van alles om haar heen en overal de bijzonderheid in ziet.
Haar mooiste "wow's" vind ik als ze zelf het moment heeft veroorzaakt. Als ze aan het spelen is of aan het tekenen, bekijkt ze soms haar eigen werk en dan komt er een grondige "wow".
Ze vindt het gewoon mooi wat ze gemaakt heeft. En dat zou een goede les zijn voor vele volwassenen (inclusief mijzelf). We kunnen zo streng zijn voor ons zelf. Soms hebben we gewoon iets gemaakt of gedaan waar we trots op mogen zijn. Een "wow" is dan eigenlijk wel op zijn plaats en je mag hem ook aan jezelf geven. Kijk maar eens naar je werk en zeg maar eens trots "WOW", dat heb ik f*cking goed gedaan! Because you're worth it 😉

Zoë in een slee op de Dickens Fair in Bennekom

Zoë en ik. Ik maak meestal de foto's, dus zulke foto's komen niet vaak voor ;)

Zoë is een kleine diva. Ze zingt en danst voor de microfoon :D