Herkenbare uitspraken...

... voor elke ouder zijn bijvoorbeeld: Zoë*, niet op die schoen kauwen! Of: Zoë*, niet aan mijn haren trekken alsjeblieft. Als je een kleine smurf hebt, zal dit je ongetwijfeld bekend voorkomen.
Dankzij mijn werk bij Atelier Kevin van den Bergh ben ik misschien niet helemaal standaard meer. In ieder geval zijn mijn uitroepen niet meer zo standaard...
Maandagmorgen, vlak voor ik naar het atelier ga, Zoë vist iets uit mijn tas en dit is wat ik zei: "Zoë, liefje, geef je dat oor aan mama terug?" Ja, geen typo, ik zei echt oor. Ik had nog wat oren in mijn tas zitten. Logisch. Afgelopen zondag mocht Zoë ook op de foto met een zombie. Tja, ons leven is niet saai.

* Vul eigen naam in ;)

Met Zoë en Dennis naar het atelier

Ik schrijf niet heel vaak over het werk bij Kevin, omdat we vaak aan dingen werken die nog geheim moeten blijven. Maar nu wil ik er toch iets over vertellen, omdat ik het heerlijk werk vind.
Het begint eigenlijk al thuis. Normaal zoek je leuke kleren uit als je naar je werk gaat. Bij mij gaat het zo: oh, er zit een gat in de mouw, dat is mooi, die trek ik aan. Het is namelijk geen goed idee om mooie kleding aan te trekken.
Eenmaal op het atelier bespreken we wat we moeten doen en schrijven dat op het bord. Zodra het klaar is, mag het weggehaald worden (altijd fijn ;). Het is wel jammer als de lijst halverwege de dag weer langer word...
En wat doe je dan de hele dag daar? Nou, mallen maken, schuimen, siliconen appliances gieten, boetseren, inpakken, opruimen (dat moet af en toe ook gebeuren), ledematen maken en nog veel meer dingen. Eigenlijk kan je het zo gek niet bedenken (op make-up gebied dan) en Kevin maakt het.
In dit vak is het vaak hollen of stilstaan. Sinds ik terug ben van mijn zwangerschapsverlof (dat was februari voor de duidelijkheid) hebben we alleen nog maar gerend en hebben we aan leuke projecten mogen werken. De afgelopen twee weken was het eventjes rustig. Fijn om weer eens goed op te ruimen en te reorganiseren (er is nu ook een stagiair met een liefde voor labels. Dat is heel fijn, ze zoekt alles zorgvuldig uit en labelt waar het moet staan. Maar waag het niet om het ergens anders neer te leggen...). De rust is echter al weer snel ten einde gekomen en het volgende project dient zich aan. Wat dat is, mag ik nog niet verklappen ;)

Alle mallen verzamelen!

Dit is heel normaal bij ons

Nerd...

...alert. Ik ben soms een beetje een nerd. Zo vind ik Griekse mythologie interessant, haalde ik altijd hoge cijfers op school, stiekem vind ik Marvel films leuk (en als ik toch aan het bekennen ben: Star Trek ook...) en kijk ik alle voorfilmpjes en de bonus features van een film. Helaas kan ik dan weer niet de coole dingen van nerd-zijn, zoals het oplossen van een Rubik's Kubus. Zucht...
Nog iets nerderigs: Ik vind het heel leuk om naar de Elf Fantasy Fair te gaan... verkleed als Zweinstein student... jep, dat heb ik dus gedaan. En ik geef geen sh*t om iedereen die dat stom vind.
Vroeger was dat wel anders: niet willen opvallen (ook niet op een positieve manier) en zo onzeker zijn. Gelukkig is dat iets wat is verdwenen met het ouder worden.
En waar ik nog gelukkiger mee ben is dat ik ondertussen mensen om me heen heb verzamelt, die net zo gek/weird/nerd/zichzelf zijn als ik (wie de schoen past... 😉).
Dennis kan wel een Rubik's Kubus oplossen en ik heb vriendinnen en familie die wel verkleed mee willen naar de Elf Fantasy Fair.

23 september ging ik dus naar de Fair in Arcen samen met mijn zwager, schoonzusje en haar broer. We gingen verkleed als karakters uit de Harry Potter wereld. Ik als een student van Huffelpuf, Kevin als student van Ravenklauw, Kim als Hermelien en Remco als Voldemort (squad goals!). Zoë was aan begin van de dag nog verkleed als Dobby, maar ze ging niet mee.
Voor de mensen die niet weten wat je nu doet op een Fantasy Fair: er zijn kraampjes waar je kunst shoppen (allemaal fantasy gerelateerd: sieraden, kleding, boeken, spelletjes, etc.), er is muziek op verschillende plekken en kraampjes met eten en drinken. Je kan workshops volgen en naar shows kijken. En het allerbelangrijkste van zo'n dag: mensen kijken! Iedereen is verkleed (je bent pas een loser als niet verkleed bent 😉).

 

En als je toevallig Perkamentus tegenkomt, ja, dan moet je daar even mee op de foto.
We sloten de dag af met een lichtshow en daarna gingen we richting huis. Nou ja, ik ging nog een nachtje logeren in een klooster waar mijn zangschool op kamp was. Ik had de eerste dag dan gemist, maar de zondag kon ik lekker mee repeteren voor kerst (jee, kerstliedjes in september...).
Zie je het ook voor je dat ik als Huffelpuf student aan kom in een klooster?! Lieke schrok zich nog de pleuris omdat Remco, verkleed als Voldemort, mijn tas uit de achterklap haalde.
Tja, als je dat niet verwacht, haha. Het was dus een heerlijk weekend.

Waar ik 's avonds sliep. Best creepy eigenlijk...