Hark, the herald angels...

... zingen wel heel vroeg dit jaar. Ik hou van zingen. Even een stukje persoonlijke geschiedenis: mijn ouders hebben me al vroeg op een jeugdkoor gedaan. Ik was, denk ik, een jaar of acht. Het was een kerkkoor, maar we zongen veel verschillende soorten liedjes. Mijn eerste optredens waren in de kerk. Kijk, daar staan we, mijn broertje en ik staan helemaal rechts. Voor een superklein kerkje op een heuvel bij een superklein dorpje. We zongen daar wel vaker en als we dat gedaan hadden, maakten we er vaak een leuke dag van en speelden we in de bossen.

Toen ik 15 werd ging naar het jongerenkoor van de kerk. Die richtte zich meer op klassieke muziek. En ik ging ook naar het plaatselijke cultuurcentrum voor een koor met lichte muziek. De zanglerares, Paula, was top en toen zij haar eigen zangschool begon ben ik samen met mijn beste vriendinnetje daar mee naar toe ben gegaan. En ik ben blijven hangen, na al zo'n acht jaar. 

En nu kom ik op het onderwerp waar ik over wilde schrijven. KERST! Ja, in september...

Kerstliederen zijn niet echt mijn favoriete liederen. Al sinds ik dus acht jaar oud ben, komen elk jaar dezelfde kerstliedjes weer terug. Ik kan ze wel dromen. Maar dit jaar was het helemaal belachelijk vroeg. We deden als koor namelijk mee aan een auditie voor het kerstconcert van Omroep Gelderland. Eén van de nummers die we moesten instuderen was Hark, the herald angels sing. 

En eergisteren was de grote dag. Met ons hele koor, wel elf meiden groot, gingen we naar Radio Kootwijk. Het gebouw van Radio Kootwijk ziet eruit alsof aliens het daar hebben neergezet op het randje van de wereld. Maar als een student van de kunstacademie moet ik natuurlijk zeggen dat het gebouwd is in 1918 in de Art Deco Stijl en oorspronkelijk gebruikt is als zend- en ontvangststation voor contact met de toenmalige koloniën. Beslis zelf maar wat je ervan vindt...

Maar goed, de auditie dus. De akoestiek is het gebouw is fantastisch en natuurlijk waren we ook geïmponeerd door het feit dat alles meteen gefilmd werd. Stikzenuwachtig kwamen we daar binnen en gingen we staan. Ik denk dat onze hele auditie ongeveer zes minuten geduurd heeft. We zongen dus Hark, the herald angels sing en, godzijdank niet nog een kerstlied, Seasons of love van Rent.

Bij het bekendmaken van welke koren door mochten naar de finale stonden we met alle koren lekker buiten in het zonnetje en, je kan het al bedenken, kerstliedjes te zingen. Ik kan en mag nog niet teveel verklappen over hoe het afloopt, maar als je nieuwsgierig bent moet je zaterdag 1 november 2014 maar kijken naar de eerste aflevering bij Omroep Gelderland.

En school is weer...

...nou ja, een soort van begonnen. De vakantie was zo heerlijk en dat ben ik nog niet vergeten. Samen met mijn vriend Dennis, ben ik richting Parijs gereden. We hebben ons tentje opgezet op een camping buiten Parijs en zijn een aantal keer met het openbaar vervoer naar De Grote Franse Stad gereisd. 

Natuurlijk hebben we alle grote toeristische attracties gedaan, zoals het ons toeristen betaamd. Compleet met heuptasje en al.

En ik zou geen kunstacademie student zijn, als ik dan niet naar het Louvre zou gaan. De eerste dag dat we er waren, kwamen we nietsvermoedend aan lopen. Stond er toch zeker een rij van 200 meter. Gekke Henkie dat we daar in zouden gaan staan! Later hebben we tickets gekocht, zodat we in één keer konden doorlopen. Wat blijkt nu: die rij is niet voor de tickets, maar voor de tassencontrole! Gelukkig mochten we alsnog langs de rij, omdat we inderdaad onze tickets al hadden.  

Een vriendin had me al gewaarschuwd voor the Asian Invasion. Het is ook echt zo. They're everywhere! Zoek de Mona Lisa maar eens... Gelukkig heb ik een heleboel andere schilderijen wel goed kunnen bekijken, zonder dat je al ellebogend naar het werk moet toebanen. Het was zeker een geslaagde vakantie!

Maar ondertussen is het schooljaar nu zo'n twee weken oud en ik moet bekennen dat ik nog niet zoveel gedaan heb. Niet omdat ik dat niet zou willen, maar omdat ik volledig geen inspiratie heb.

Heb je dat nodig? Ja, helaas wel... Nu ik ben begonnen met mijn eindexamen jaar, moet ik het helemaal zelf doen. Je hoort het goed: ik krijg geen lessen meer. Ik moet nu in staat zijn om mijn werkdagen zelf te kunnen vullen (oja?), zelfdiscipline te hebben (ai) en esthetische verantwoorde producten te kunnen maken (aargh, wat gaat hier mis?!).

Het is heel moeilijk om te beginnen zonder kaders. Wat wil ik zeggen met mijn werk? Wat moeten mensen er in kunnen zien? Maar ik heb nu geleerd dat ik deze vragen veel te vroeg stel. Ik heb tenslotte nog tot juni om dat soort dingen te perfectioneren.

Afgelopen donderdag heb ik het eerste gesprek gehad met mijn begeleidende docent en wat ik vooral moet doen, is heel dingen gaan maken. Het liefst in snelle technieken: fotograferen, tekenen, kleien, schrijven. En ik moet terugdenken aan voorgaande opdrachten, die mij nu nog steeds kunnen inspireren. Op dit moment gaat kwantiteit boven kwaliteit.

Dus het eerste wat ik die vrijdag erna heb gedaan, is naar de sportschool gaan en op zo'n martelwerktuig - uhm, hoe heet zo'n ding? O, ja, een crosstrainer - gekropen en er eens goed over nagedacht. En eindelijk kwamen de ideeën terug. Moraal van het verhaal: inspiratie kan je niet afdwingen. Je moet gewoon aan de slag en al maak je troep (en dát kan ik heel goed), daar kan je je conclusies uittrekken en verder gaan. Begin niet meteen met de Grote Vragen te willen beantwoorden, maar begin onderaan. Tenslotte is de deadline pas in juni.