Bye bye 2021...

 ... hello 2022. 
Op de laatste dag van het jaar kijken we altijd toch een beetje terug en vooruit naar het nieuwe jaar. 

The best nine of 2021 volgens instagram 

Afgelopen jaar was een rollercoaster. Het was niet een topjaar, vooral door dat stomme ding dat begint met een C. Daar ga ik verder niet eens over beginnen, iedereen is dat zat. 
Maar ondanks alles heb ik best een fijn jaar gehad. Ja, ik heb bepaalde dingen gemist als ze niet door konden gaan: toneel en zang bijvoorbeeld. Maar we hebben wel wat kunnen doen en ik kijk gewoon hoopvol uit naar het komende jaar. 

Zoë vindt het heel erg leuk op school. Het doet haar echt goed en dat is prachtig om te zien. Ze komt soms met zulke leuke en grappige verhalen thuis. Ze kan het goed vinden met de andere kinderen in de klas en altijd energie over. Gelukkig slaapt ze als een blok 's nachts ;). Ze draagt nog steeds het liefste rokjes en jurkjes, maar de laatste maanden wil ze ook af en toe een broek aan. Eens in de drie weken of zo, haha.

Liv is een echte peuter. Ze begint lekker te kletsen. De helft van haar zinnen zijn echt niet te volgen, maar goed, dat komt nog wel. Losse woorden gaan al wel goed: papa, mama, oma, opa, Zoë (haar lievelingswoord), Ivy (de katten, de ene heet echt Ivy, de ander Jay...), baby (wordt uitgesproken als beeeeebie met de twee B's uitgesproken zoals in "blub". Ik kan het niet echt uitleggen, maar hopelijk klinkt dit logisch, haha). Ollie is ook een favoriet en wordt gereserveerd voor Mei-Yù. Eén van haar katten heet Ollie. Kortom, haar woordenschat begint te groeien, samen met haar eigenwijsheid. Ze is soms een echte driftkikker en dan is ze al ontploft voor ik het uit kan leggen. Ook is ze heel knuffelig en lief. 

Het gaat ook goed met Made Creatives. Ik ben dit jaar enorm gegroeid. Als je daar meer over wilt weten: ik heb ook een zakelijke blog geschreven over 2021. Ik zal hieronder even een linkje plaatsen ;).

Met ons gezin gaat het gewoon goed. Ja, soms zijn we moe, op, energieloos, maar we zijn vaker opgewekt en vrolijk. We hebben genoten van de dingen die wel konden doen dit jaar. Voor volgend jaar hopen en wensen we meer vrijheid en dat bepaalde dingen weer door mogen gaan. We hopen dit jaar weer een toneelstuk op de planken te kunnen brengen. Er waren ook leuke ideeën voor zang, dus we gaan er gewoon weer vol voor.

Of ik nog goede voornemens heb? Neuh, niet echt. Natuurlijk zijn er wel dingen die ik misschien anders wil doen (meer bewegen is daar eentje van), maar ik denk dat ik het komende jaar mijn handen vol krijg met de peuterpuberteit van Liv, haha. Ik zal wel flink achter haar aan rennen ;)

Fijne jaarwisseling allemaal en ik wens jullie alvast een liefdevol, gezond en kleurrijk 2022 toe!

Lees hier de blog over Made Creatives

Het is een lange tijd geleden dat ik iets schreef...

 ... ik zag zelfs dat mijn laatste bericht van mei was! Niet dat er in de tussentijd niks is gebeurd, maar meer dat ik gewoon een beetje op was. Geen energie om te schrijven. Ondertussen is er veel gebeurd: vakantie, de verjaardag van Zoë, Dennis en mijzelf, meerdere leuke klussen op werk. Noem het maar op. 

Deze mega vis hebben we King Koi genoemd

Onze vakantie was eind september / begin oktober. We gingen naar zo'n bungalow huisje. De twee weken daarvoor had Liv de waterpokken. Ze had het enorm erg, overal waterpokken en jeuk. Het arme ding. We waren wel blij dat Zoë ze al had gehad. We waren zo blij dat Liv in ieder geval van die pokken bevrijdt was toen we op vakantie gingen...
Tja, blijkbaar heeft Zoë ze nog niet goed genoeg gehad, want raad eens...
Precies op vakantie kreeg zij ze ook! En erg! Het arme kind zat helemaal onder. Ze is twee dagen erg ziek geweest en daarna knapte ze wel weer op, maar ze bleef nog wel last hebben van de jeuk. Twee dagen hing ze op de bank met een dekentje. Met Liv gingen we nog zwemmen en kleine uitstapjes maken, want  je moet toch wat. Het was ook niet handig om Liv de hele tijd binnen te houden, want zij wilde me Zoë spelen en Zoë had juist geen incasseringsvermogen. Toch hebben we een prima vakantie gehad, we deden het gewoon rustig aan. Op donderdag kon Zoë ook wel weer naar buiten en gingen we naar de kinderboerderij en de speeltuin. We hebben zelfs verstoppertje gespeeld op het lasergame terrein. Dat was enorm spannend, zoals je begrijpt ;)
We hadden al kaartjes gekocht voor Toverland en we hoopten dat dat wel door kon gaan. We zijn gewoon gegaan en we zouden wel kijken waar het schip zou stranden. Het ging heel goed gelukkig! De favoriet van Zoë en Liv waren de bootjes, haha. We hebben nog met Zoë een kinderachtbaan in, maar dat was een iets minder goed idee... Net zoals de boomstammetjes. Het kind was volledig over de rooie ('s avonds droomde ze er nog van. Ze was aan het babbelen in haar slaap: "Nee, niet daarin". Oepsie, haha). 
Haar andere favoriet waren de paardjes. Ik denk dat ze die wel twintig keer heeft gedaan.
Al met al een niet fantastische vakantie, maar wel een prima vakantie. We hadden in ieder geval eventjes niet zoveel aan ons hoofd.

Na de vakantie hoorden we wel dat we de hele klas van Zoë hadden aangestoken met de waterpokken. Ik hoorde dat er op een gegeven moment nog maar zes kinderen in de klas zaten... Oeps!
Zoë heeft het enorm naar haar zin op school. Ze doet het goed en ze heeft lieve en leuke klasgenootjes. Ik ben dit jaar ook klassenouder, dus daar komen nog wel wat extra taken bij. Ja, alsof ik het nog niet druk genoeg heb ;). Maar ik vind het leuk om betrokken te zijn. 

Zoë's verjaardag was ook leuk. Ze vond het heel spannend. Ze was ontzettend opgewonden, al weken van tevoren. Uiteindelijk was haar eerste kinderfeestje een "Regenboogeenhoorn feestje". Er waren acht kleine kleuters op het feestje: zeven meisjes en een jongetje. Ik vind het zo leuk om te zien dat kleuters zo makkelijk hun eigen ding doen. We hadden wel een soort programma gemaakt, maar soms gingen ze gewoon in een hoekje zitten spelen. Zoë is in ieder geval vreselijk verwend. 

Liv is bijna een echte peuter. Ze begint nu ook al een beetje met kletsen. Ze kan goed "papa" en "mama" zeggen, maar het meest gebruikte woord is "Zoë". Je kan haar soms echt achter elkaar horen roepen: "Zoë, Zoë, Zoë, waar is Zoë?" Oké ze spreekt het beetje uit als: "Shoë, waas Shoë?". Maar dat is echt ontzettend schattig. Ze noemt haar nichtje Mila "Lila", maar dat doet ze nooit als ze Mila ziet. 
Met andere woorden, ze groeit hard. 

Ik zal proberen weer wat vaker te gaan schrijven. Eigenlijk als ik er zo over nadenk, weet ik nog wel genoeg onderwerpen ;)

Ik ben inspiratieloos voor deze blog…

 … en druk. Nu ons sociale leven en activiteiten op een gat ligt, is het enige bijzondere wat gebeurd werk. En daar ben ik wel heel druk mee momenteel. Ik geef twee dagen les op Rijn IJssel, wat ik over het algemeen heel leuk vind. Daarnaast heb ik nog een paar lesdagen staan bij B Academy en werk ik volgende week een dagje op set. Ondertussen werk nog steeds moedermelkhangers af (maar de eerste batch heb ik nu echt bijna af, jee!) en maak ik handbeelden. Tot en met 11 juni ben ik poepiedruk en daarna komt er meer rust in de tent. Dan is B Academy afgelopen en niet meer veel deadlines staan. De lesdagen gaan nog even door, dat wel.

 En natuurlijk heb ik naast mijn werkende leven ons gezin. Zoë heeft het echt enorm naar haar zin op school. Ze heeft een paar vriendinnetjes en laatst had ze ook al een play date 😊
In de vakantie merkten we dat ze ontzettend veel energie over had, dus school is wel een goede uitlaatklep voor haar. Elke dag zegt of doet ze wel wat eigenwijs en grappigs. Laatst wilde ze niet meer lopen. Ze zei dat ze moe was. Ik zei dat ze dan maar moest stoppen met spelen en moest uitrusten, waarop ze zei: “Mijn loopbenen zijn moe, maar mijn speelbenen niet”. Tja, wat kan je dan nog zeggen, haha.

 Liv is echt een heerlijke dreumes met een eigenwijs koppie. Dit wordt zo’n peuter die liggend gaat krijsen in het gangpad van de supermarkt (iets om naar uit te kijken). Ze doet het soms al als ze haar zin niet krijgt. Ze wilt altijd achter Zoë en andere grotere kinderen aan. Het liefst klimt ze op de bank en in de vensterbank en zwaait ze naar iedereen die langs komt. Die knul van de post zag je eerst verbaasd kijken voor hij terug zwaaide.
Liv kan heel hangry zijn, dus zodra ze gaat piepen moet je er eten in stoppen en dan gaat het beter.

Dit moet ik nog even delen:
Vorige maand (toen het paar dagen mooi weer was, weet je wel, lente of zo 😉) ging ik de was opvouwen die buiten hing. Ik nam Liv mee en liet haar lekker rondlopen. Ze kwam achter de bar vandaan met iets in haar mond. Ik vraag haar wat ze in haar mond heeft en met een grote grijns rent ze weg. Ik dacht een steentje of een takje, dus ik ga er achter aan. Met mijn vinger probeer ik het eruit te vissen. Weet je wat het was? EEN LEVENDE SLAK!!! Blegh, ik ging bijna over mijn nek. Ik kan tegen heel veel, poep, pies, kots, geen probleem, maar dit vond ik zo vies. Ze had gelukkig niet het huisje kapot gebeten, maar de slak was wel uit het huisje. Het arme beest was ook echt in shock, haha. En Liv maar lachen… vies kind 😉

 Dat is wel zo’n beetje wat er bij ons gaande is. Niet veel bijzonders en gewoon zijn gangetje, maar het werkt. We hebben zin in uitstapjes en lekker lente weer, maar ja, wie niet 😉 Voor alsnog lijkt het weerbericht nu beter te worden, dus fingers crossed! 

Hoera! We hebben 13 jaar…

… verkering vandaag 😜. Dertien jaar geleden was het heel koud en er lag zelfs sneeuw (echt, waar, ik herinner me dit heel goed). Dennis en ik waren buiten aan het kletsen. Ik had net gedanst (een bevlieging, ik ben niet zo heel goed in dansen) en ik had een dunne dansbroek aan. Ik had het heel koud! Dennis’ auto had stoelverwarming, dus we verhuisden daarheen om verder te kletsen.

Dat was het.

Dat was de start van deze relatie.

Ik leerde al vrij snel zijn ouders kennen. Zijn moeder wilde meteen een foto maken (onze eerste foto samen, super awkward 😉). De tweede ontmoeting daar was meteen een familiefeest, want Sjanie en Edwin vierden dat ze 25 jaar waren getrouwd (volgens mij, ik weet het niet meer zeker). Ik kwam daar binnen en Dennis zat ergens achterin de tuin. Voor degene die dat niet weten: Dennis zijn familie is megagroot. Geen geintje, zo ontzettend veel mensen, ik weet na dertien jaar nog steeds niet alle namen. Ik kom daar binnen en Dennis is dus nergens te bekennen. Sjanie nam me gelukkig op sleeptouw en stelde me aan iedereen voor (ik had toen beter op moeten letten, misschien had ik dan wel de namen onthouden). Maar super ongemakkelijk en spannend dus.
Na ongeveer een jaar gingen we samenwonen. Ik kwam vanuit mijn studentenhuis. Ik ben met hem drie keer verhuisd.

Wij gingen beide nog naar school, ik in Arnhem en Dennis in Nijmegen. Als hij terug naar huis kwam, stapte hij uit in Arnhem en kwam hij me ophalen. Soms was ik nog niet eens klaar met mijn projecten, maar dan kwam hij me gewoon helpen. Hij was ook vaak mijn slachtoffer met make-ups (nog steeds, als de gelegenheid zich voor doet).
We studeerde in hetzelfde jaar af, maar daarna ging ik nog vier jaar verder studeren aan de kunstacademie. Nu kregen we weer hele andere creatieve projecten. Hij was niet zo vaak meer mijn slachtoffer, maar hij moest andere dingen accepteren. Zoals dat mijn werkkamer nog voller kwam te liggen met materialen of dat ik per ongeluk het tapijt in de woonkamer oranje had gesprayed in een bepaalde hoek (en echt niet dat ik dat er nog uit kreeg).

Ons tweede huisje hebben we vol bonte kleuren geschilderd, want je hebt nog alle tijd om “oud en saai” te zijn, haha. We zijn ondertussen iets gematigder geworden, maar nog steeds hou ik wel van kleur en patronen.
Vlak voor mij afstuderen, kochten we een huisje en gingen we verhuizen. Een paar maanden daarna zijn we getrouwd. Ik begon mijn eigen bedrijf en Dennis is niks anders dan een steunpilaar geweest. Altijd heeft hij mij gesteund, getroost of een schop onder mijn kont gegeven.

In 2016 kwam Zoë en in 2020 Liv (toch wel één van de betere dingen die uit 2020 kwam). Daarmee is ons gezin compleet. Dat was ook weer hele nieuwe fase; het papa en mama zijn. Volgens mij doen we het best goed. Dennis is een fantastische papa. Grappig, ondernemend, vol malligheden, maar wel duidelijk. Hij heeft er echt feeling voor.

Kortom, we hebben al een hele reis erop zitten wij met ons tweeën en we kijken door naar nog meer mooie dingen. Love you!

(Pas op, een klaagzang) Er moet me iets van...

 ... het hart. Ik voel me soms k*t. Eigenlijk voel ik me nu k*t. Ik ben verdrietig, moe, lusteloos... En meestal ben ik niet zo! Maar nu dus wel. Ik ben er moe van dat ik de hele dag "Nee!" en "Niet doen" moet zeggen, omdat Liv wéér in de kattenbak zit of aan de knopjes van de computer. Ik verlies mijn geduld als Zoë om alles piept. Vanochtend moest ze huilen, omdat haar kattenonderbroek in de was moest. Ik zucht diep als Liv driftig wordt, omdat ik heb gezegd dat ze niet in de kattenbak mag spelen. Ze laat zich dan als een ware drama lama op de grond vallen en snikt hartverscheurend. Languit op de grond, zoals die terrorpeuters in de supermarkt. Het lijkt alsof de wereld vergaat, maar ik weet dat er niks aan de hand is. Ze raakt op een gegeven moment wel helemaal over de zeik en dan moet ik echt troosten. Snot en tranen zitten dan overal. Wat ik ook aan trek, na vijf minuten zit er sowieso snot op. 

Dat dus. Soms is het gewoon wat veel. We zitten al weken bij elkaar op de lip en meestal gaat het heel goed. Maar ik heb gewoon het idee dat de hele wereld op slot zit. Ik voel me soms wat opgesloten in huis. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar eerlijk? Bij mij is de pap op. Ik mis het om zinloos naar het dorp te gaan en warme chocolademelk met slagroom te drinken bij de Hema. Oppervlakkig misschien, maar ik mis de Action, Hema, Zeeman, Ikea en de Intratuin. En al gingen we niet vaak, ik mis het zwembad, monkey town, de dierentuin. Ik mis het zingen met een groepje meiden elke week, ik mis toneel op maandagavond. Ik mis het uiteten gaan of er op uit met de meiden.    

Natuurlijk "houden we vol", wat moeten we anders? Ik zeg ook niet dat we alles meteen moeten opengooien. Ik weet oprecht niet wat de juiste koers is, dus ik hoop dat de mensen die het best geïnformeerd worden dat zij de juiste beslissing maken. Ik heb nu ook geen oordeel over de maatregelen. Ik voel me gewoon eventjes ruk en soms mag je best even klagen of uitspreken wat je graag anders wilt zien. Hopelijk valt nu niet de hele wereld over me heen. 

Oké, dit was even mijn klaagzang.
Want zo is het niet altijd. Zoë is ongelooflijk grappig en leergierig. Liv is ondeugend en ondernemend. Elke dag moet ik weer om ze lachen en laten ze me verbaasd staan. Zoë vindt het heel fijn dat ze weer naar school mag en elke dag leert ze iets nieuws. Het is ook leuk om Liv soms even alleen te hebben als Zoë naar school is. Haar favoriete speelgoed momenteel is de piano met honderd soundeffecten en zonder stop knop. Ach, ik hoor het ondertussen niet eens meer. 

Ook is het fijn dat wij niet te kampen hebben met financiële zorgen. Voor veel ondernemers is dit een moeilijke tijd. Dennis heeft gelukkig een vaste baan. Ik kan een deel van mijn werkzaamheden nu niet uitvoeren, maar vanaf 3 maart mag dat wel weer. Ik heb geen recht op steunpakketten vanuit de overheid (want ik heb een partner met een vast inkomen). Gelukkig is het ook nog niet echt nodig geweest. Ik heb een paar maanden gehad met bijna niets, maar de afgelopen tijd gaat het wel goed. In november, december en januari kon ik weer een aantal dagen bij Atelier Kevin van den Bergh werken. De lessen op B Academy gaan door (want praktijk onderwijs) en afgelopen week ben ik ook begonnen als docent bij Rijn IJssel voor de lessen Bodypaint en Special Make-up Effcts. Voor nu gaat het om een periode tot aan de zomervakantie één of twee dagen in de week. Ik vind dat erg leuk en ik heb er veel zin in. 
Ik mag ook voor ongeveer dertig dames een mooi sieraad maken, ik doe veel voor de kraamkaartjes en ik werk grote projecten af.

Dus, er liggen zeker mooie dingen op ons pad. Hopelijk duurt het niet lang voor er ook weer wat dingen opengaan. Soms moeten er even wat tranen vallen, maar je veegt ze altijd weer weg en je gaat door. Bedankt voor het luisteren/lezen naar deze totaal niet rationele, erg zeurderige blog. Sorry daarvoor.

Yellow Mellow…

… is de mijn nieuwste baby. Nu Liv geen baby meer is, heb ik natuurlijk wel een nieuwe baby nodig 😉. En dat is dus dit project. Een idee wat al vijf jaar in mijn hoofd zit en nu gerealiseerd is. We hebben nu een lijn met kraambezoekkaartjes wat kraambezoek kan invullen voor de ouders en de baby. Kaartjes zijn heel praktisch op kraamfeesten en babyborrels (oké, nu dan even niet, maar in de toekomst wel weer), maar ze zijn ook leuk voor thuis.

Onze eerste lijn "Luke"

Vijf jaar geleden was nog niet het moment: ik was pas net begonnen met ondernemen (lees: ik had geen ene benul van wat ik in godsnaam aan het doen was). Ik wilde ook graag samenwerken met mijn zusje Mei-Yù. Zij was net begonnen aan het Grafisch Lyceum in Utrecht, dus dat zou een superleuke en praktische samenwerking zijn. We hebben er jaren geleden ook aan gewerkt, maar dat liep uiteindelijk op niets uit. Als ik nu terug kijk op die ontwerpen, ben ik ook heel blij dat we die hebben laten gaan en een nieuw idee hebben ontwikkeld.
Nee, toen waren we er echt nog niet aan toe en hadden we de kennis niet die we nu hebben.
Ondertussen is Mei-Yù afgestudeerd en heeft ze een baan bij een grafisch bureau. Ook daar leert ze elke dag bij en dat is kennis die we al vaak nodig hebben gehad.

 Afgelopen zomer zijn we begonnen met illustreren. Dat was het leuke werk. In het najaar zijn we vooral bezig geweest met noodzakelijke (maar soms heel erg saaie) dingen: algemene voorwaarden opstellen, PostNL account en Mollie koppelen, prijzen berekenen, site bouwen en… ga zo maar door. Mei-Yù heeft het meeste werk gedaan voor de site, dat kan ze erg goed.
Twee weken gingen we online en meteen merkte we wel wat opstartproblemen op. Zo bedacht Mollie dat we nog iets misten op de site en dat ze daarom geen akkoord gaf, terwijl de eerste bestelling al gedaan was (Mollie is een veel gebruikt online betalingssysteem, waarschijnlijk zie je in je afschriften wel een Mollie staan 😉). Dat geld van die bestelling hing dus ergens rond of zo. Gelukkig konden we het vrij makkelijk oplossen en kwam dat geld op de juiste plek terecht. Maar je weet pas hoe of wat wanneer je ook werkelijk begint, toch?

Nu we onze webshop operatief hebben, kunnen we ons weer richten op toffe nieuwe producten. We hebben nog zoveel ideeën, dus we kunnen wel even vooruit. Het eerste wat er gaat komen is een nieuwe lijn met zeedieren. Ook willen we graag een band gaan ontwerpen waarin je de kaartjes kan opbergen, zodat je er doorheen kan bladeren en foto’s kan toevoegen.
En misschien cadeausets met een set en wat leuke extra dingen. Hebben jullie nog ideeën? Wat zou je graag willen kopen als toevoeging op deze set?

En wat voor ons heel belangrijk is, is dat onze sets voor alle ouders is. Vijf jaar geleden viel het mij op dat er bijna geen kraambezoekboeken zijn voor same sex couples. Echt een gat in de markt. Ik bedoel dat niet als een mogelijkheid om geld te verdienen, maar als een gemis. Ik vind het een gemis dat deze ouders weinig tot geen keuze hebben en niet meer van deze tijd. We hebben sets voor papa & mama, mama & mama en papa & papa. We zijn er mee bezig om een set te ontwikkelen voor alleenstaande mama’s of papa’s, want die zijn er ook. We willen ook een optie toevoegen op de webshop dat mensen zelf een set kunnen customizen. Wil je een extra mama kaart? Geen probleem! Zo sluit het altijd aan bij hun gezin. En het idee om een set te maken voor ouders met een tweeling lijkt ons ook mooi. Zijn er nog andere ideeën die we echt niet mogen missen?

Een neem even een kijkje op www.yellowmellow.nl of volg ons op Facebook en Instagram 😀

Een sneakpeek van de volgende set