Op de helft...

... van mijn schooljaar. Als het goed is, ben ik ook met mijn afstuderen op de helft. 

Ik zal even uitleggen hoe dat zit bij ons. Je hebt drie onderdelen die moet afronden voor je diploma: stage, scriptie en een beeldend examen. Er zijn verschillende opties hoe je dat in deelt met je tijd. Ze kan je een LIO (Leraar In Opleiding) stage doen, maar ook een kleinere museumeducatie stage zoals ik heb gedaan. In een jaar zitten 60 studiepunten. Voor elk punt staat 28 uur. 60 x 28 = 1680 uren. 

Ik heb 15 punten voor mijn stage = 420 uur. 10 punten voor mijn scriptie = 280 uur en blijven er 35 punten voor mijn beeldende werk = 980 uur. 

Mijn stage heb ik voor 14 punten afgerond en voor 1 punt moet ik nog naar een les die volgende week begint. Met mijn scriptie ben ik op de goede weg en voor mijn beeldend... Tja, beeldend. Dat is soms zo moeilijk in te schatten. Je gaat gewoon door tot het goed is, hoeveel tijd ook iets kost.

Eergisteren had ik een belangrijke presentatie voor mijn beeldend examen. 

Natuurlijk moest de rottige presentatie op een andere locatie in Arnhem plaatsvinden, dus kon ik al mijn breekbare werk (glas en keramiek) daar naartoe slepen. Hoera! 

Na een half jaar van onderzoek en experimenteren ben ik op mijn onderwerp uitgekomen. Ik had er al eerder over geschreven, maar ondertussen ben ik een stuk verder.

Vorig jaar kwam ik uit met het onderwerp “psychose” of “waanzin”. Daar had ik ook Alice in Wonderland aan gelinkt. Toen ik dit jaar ermee verder ging, vroeg ik me af wat mijn eigen psychoses zijn. Ik kwam uit op dromen. Ik heb toen twee maanden mijn dromen opgeschreven. En vanuit de “verhalen” die ik heb opgeschreven ben ik beelden gaan maken. Ik begon met fragmenten opschrijven en daarbij beelden te maken. Ik maakte die beelden zowel figuratief als abstract. De combinatie beeld en tekst is belangrijk, al was het nu nog wel een beetje praatje en plaatje.

Uiteindelijk koos ik een aantal beelden uit die voor mij het beste werkte. Ik heb daarbij weer meerdere dingen uitgeprobeerd met beeld en tekst te combineren. Daaruit kwam voort dat ik één zin heb gekozen die symbool stond voor eigenlijk al mijn droomwerelden: de wereld kantelt en alles begint te glijden. Deze zin gaat over droomwerelden en droomlandschappen. Deze zin komt ook direct uit een droom. Toevallig was deze droom een hele fijne droom, maar meestal zit er een bepaalde dreiging in een droom.

Een droom is een visualisatie vanuit het onbewuste en plotseling worden beelden die je eerst niet hebt opgemerkt, belangrijk en symbolisch. In het onbewuste zitten onder andere de dingen die je in het bewuste niet aankan: de taboes, de trauma’s, schaamte en spijt. 

In dromen komen deze dingen weer bij ons terug, maar zo vluchtig, onlogisch en chaotisch. Vaak kunnen we het niet eens meer precies herinneren. In je droom was het zo helder, maar bij het ontwaken ontschiet het je weer als je probeert het terug te halen. Vaak kan je alleen nog het gevoel van de droom beschrijven. De verhaallijn wordt steeds vager. En als je probeert de verhaallijn te vertellen kan dat nog niks zeggen over de sfeer. Een vrouw die steeds opduikt in je ooghoek, hoeft niet perse bedreigend te zijn, maar zo voelde het wel in de droom. Het gaat om onlogische logica.

 

Mijn droomwerelden en landschappen zijn een verbeelding van deze dromen. Ze geven een sfeer mee, maar ze zijn kwetsbaar, klein, fragiel, vluchtig en moeilijk te bereiken. Je mag niet zomaar naar binnen.

Ik combineer verschillende media met elkaar. Zo zijn de etsen een belangrijk aspect, terwijl ik daar een ruimtelijk beeld bij creëer. Ik probeer mezelf in de beelden, opvallend of onopvallend, te verwerken. Ten slotte sta ik centraal in mijn dromen.

Het is een idee om de surrealistische landschappen en werelden tentoon te stellen onder een (glazen) halve bol. De bol isoleert en beschermt het droomlandschap. De bol kan transparant zijn, maar ook opaak of met bepaalde kleuren. Dit beïnvloed de sfeer binnen de droomwereld. Dit is geïnspireerd door een sneeuwbol.

Ik ben nu nog op zoek naar een bepaalde samenhang tussen de beelden. Ik zou verschillende droomlandschappen willen maken, die elk een andere sfeer mee geven. Ik wil daarin variëren in grootte en lagen. Wat moet juist klein en kwetsbaar blijven en we werkt juist beter monumentaal? Verder ben ik op zoek naar het juiste manier van tekst verwerken. De oorsprong van deze beelden zijn heel tekstueel en ik probeer dat weer terug te krijgen. 

 

Zo, dat was een heel verhaal, haha. Ik ga hier gewoon mee verder tot ik een prachtig werk kan neerzetten. Ik heb alweer nieuwe ideeën! 

Ben je soms vergeten...

... hoe verschrikkelijk ziek je wel niet bent?! Eén van mijn zinnen in het komende toneelstuk. Ja, toneel is nog één van mijn hobby's.
Nou ja, eigenlijk was het Dennis' hobby. Ik had al wel wat dingetjes gedaan: een toneelcursus in groep 8, de musicals Toffe Tommie en Eva van de kerk en dat soort dingen. Maar echt toneelspelen had ik nog niet gedaan. En toen kwam ik Mariska tegen... Het is grappig hoe dat soort dingen kunnen gaan. Mariska en ik hebben samen op turnen gezeten lang, lang geleden. Ik kwam haar tegen in de trein en ze vertelde me over haar toneel. Dennis was op zoek naar een leuke groep en ik vroeg haar om mij te mailen.
En zo kom je iemand nooit tegen en zo iemand twee keer in twee weken. Ze had een mailtje gestuurd, maar ik had niet geantwoord. Nee, geen wonder, als je mijn naam met een G speelt in plaats CH...
Ik ging met Dennis mee na de zomervakantie en ik ben niet meer weggegaan. Dit is het vierde jaar dat ik meespeel.

Het eerste jaar kregen we meteen een grote rol in Much Ado About Nothing van Shakespear. Ja, gooi de groentjes maar meteen in het diepe... Gelukkig mochten we de liefdesscènes met elkaar spelen. Dat maakt het nog iets makkelijker.
Het jaar erna was het een serieus stuk, Reiziger zonder Bagage van Anouilh. Dat ging over een man met geheugenverlies die misschien wel, misschien niet bij zijn families is beland. Blijkt alleen dat zijn misschien wel, misschien niet familie helemaal niet zo'n leuk stelletje is. Ik mocht het romantische (sletterige) dienstmeisje Juliette spelen die niet veel begrijpt van persoonlijke ruimte en nogal last had van stemmingswisselingen. Dat was ook mooie uitdaging.
Vorig jaar was het stuk de Drie Zussen van Tsjechov. Daar mocht ik het schoonzusje zijn van de hoofdrollen. Aan het begin van het stuk was Natasja onzeker en verliefd. Aan het eind was ze, heel eerlijk, statusbelust, gemeen en ongevoelig. Ze hield wel het hele stuk door een voorkeur voor roze kleding.

Dit jaar spelen we de Ingebeelde Zieke van Molière. Dit jaar weer een vrolijke komedie en wat blijkt: ik mag Toinet spelen, het bazige dienstmeisje die de boel wel even gaat regelen. Super leuk! Maar wel een hele grote rol met heel veel tekst. Ik ben al vroeg begonnen om alles in mijn hoofd te krijgen, maar dat moet ik nog even hard voor werken. En de première is al over anderhalve maand. Yaiks!

Het stuk gaat over Argan, die er van overtuigd is dat hij van alles mankeert. Of dat werkelijk het geval is of dat hij het zich alleen maar inbeeld blijft de vraag. Door al zijn zelfbeklag krijgt hij veel aandacht, maar het liefst wil hij een dokter waar hij dag en nacht een beroep op kan doen. Daarom wil hij dat zijn dochter Angélique trouwt met de puberale Thomas, de zoon van de neef van zijn huisarts, die bijna is afgestudeerd als dokter. Angélique is echter tot over haar oren verliefd geraakt op Cléante, die zij tijdens een toneelvoorstelling heeft ontmoet. En Cléante is ook smoorverliefd op haar.  

Tot overmaat van ramp probeert Argan’s tweede vrouw Béline, Argan over te halen Angélique en haar zusje Louison naar een klooster te sturen. Daarnaast probeert ze met behulp van haar minnaar – een sluwe notaris – de rijke Argan zijn geld af te troggelen. Maar gelukkig is er Toinet, de huishoudster, die flink opgewassen is tegen Argan, en Argan’s broer Béralde, die al die medische aandacht maar nonsens vinden. Toinet verzet zich hevig tegen het voorgenomen huwelijk van Angélique en bedenkt een list om Argan van het huwelijk af te laten zien. Bovendien opent ze Argan de ogen: wie wil er alleen maar van je profiteren en wie geeft er werkelijk om je? 

Het is een dolle boel, met veel geschreeuw, rond rennen, stiekeme bezoekjes en geroddel. Niemand is heilig.

En natuurlijk zou ik mezelf niet zijn, als ik niet wat meer doe dan alleen toneelspelen. Ik heb me dit jaar op de poster, flyers, visitekaartjes, programmaboekjes en filmpjes gestort. En ik vind het nog leuk ook!

Nu ga ik even mijn eigen theaterstuk onbeschaamd promoten. Lijkt je het leuk om bij dit stuk te komen kijken? Kijk dan even op website of de Facebook van de Spelgroep. Op de flyer hieronder zie je waar, wanneer, hoe en hoe laat. Bekijk ook filmpjes op ons Youtube kanaal. Daar staat o.a. onze kerstgroet (het is nooit te laat om gelukkig nieuwjaar te worden gewenst ;) en een trailer van dit stuk. In de toekomst volgen nog meer filmpjes. Reserveren is vanaf 14 februari 2015.