... uit. En dan wel op Liv, want in de ochtend is er altijd een momentje dat een ware poltergeist bezit neem van dat kleine lichaampje. Ik bedoel hiermee het moment dat ik de haarborstel pak.
Liv is geboren met een flinke haardos en dat haar is ze niet meer verloren. Het werd door de maanden heen wel wat lichter van kleur, maar het viel niet uit. Haar haren werden langer en al snel kon ik met staartjes beginnen. Ik vind dat zo leuk om te doen. Ook bij Zoë vind ik het leuk om haar haren mooi te maken. De ene keer heb ik iets meer tijd en dan doen we ook iets ingewikkelds (lang leve Youtube en Instagram!). Bij Liv... Tja, niet echt. Ik mag blij zijn als ik heel snel een soort staart bovenop haar hoofd heb weten te krijgen. Ze vindt haren kammen echt verschrikkelijk.
Helaas voor haar moet het echt, want ik wil dat haar haren uit haar gezicht zijn. Ze verandert in een soort Cousin Itt als ik haar haren niet vast zet. En weten jullie toevallig ook nog hoe vaak een peuter verkouden is? Vaak. Heel vaak! Al die haren zitten dan vast in haar snot en ik snap dan ook echt wel dat kammen niet leuk is met alle die klitten en vastgekoekt snot (lekker smakelijk dit 😉). Ik probeerde het echt elke keer heel zachtjes te doen, maar helaas was het toch elke strijd en tranen. Om het schoon te houden moesten we het bijna om de dag wassen en dat is ook niet goed.
Dus werd de beslissing genomen: het moet er af. Met pijn in mijn hart, maar zo zit het ook niet leuk. Dus maar snel een afspraak gemaakt bij de kapper. Ik was er een beetje bang voor met die poltergeist zo dicht onder de oppervlakte verborgen, maar eigenlijk ging het heel goed. Er is zeker 15 cm af gegaan en ze heeft nu een korte bob en een pony. Alles om die haren uit haar gezicht (lees: bij haar neus uit de buurt) te houden.
En staat toch leuk! Ze ziet er alleen nog wel veel ondeugender uit 😉
