Ik ben inspiratieloos voor deze blog…

 … en druk. Nu ons sociale leven en activiteiten op een gat ligt, is het enige bijzondere wat gebeurd werk. En daar ben ik wel heel druk mee momenteel. Ik geef twee dagen les op Rijn IJssel, wat ik over het algemeen heel leuk vind. Daarnaast heb ik nog een paar lesdagen staan bij B Academy en werk ik volgende week een dagje op set. Ondertussen werk nog steeds moedermelkhangers af (maar de eerste batch heb ik nu echt bijna af, jee!) en maak ik handbeelden. Tot en met 11 juni ben ik poepiedruk en daarna komt er meer rust in de tent. Dan is B Academy afgelopen en niet meer veel deadlines staan. De lesdagen gaan nog even door, dat wel.

 En natuurlijk heb ik naast mijn werkende leven ons gezin. Zoë heeft het echt enorm naar haar zin op school. Ze heeft een paar vriendinnetjes en laatst had ze ook al een play date 😊
In de vakantie merkten we dat ze ontzettend veel energie over had, dus school is wel een goede uitlaatklep voor haar. Elke dag zegt of doet ze wel wat eigenwijs en grappigs. Laatst wilde ze niet meer lopen. Ze zei dat ze moe was. Ik zei dat ze dan maar moest stoppen met spelen en moest uitrusten, waarop ze zei: “Mijn loopbenen zijn moe, maar mijn speelbenen niet”. Tja, wat kan je dan nog zeggen, haha.

 Liv is echt een heerlijke dreumes met een eigenwijs koppie. Dit wordt zo’n peuter die liggend gaat krijsen in het gangpad van de supermarkt (iets om naar uit te kijken). Ze doet het soms al als ze haar zin niet krijgt. Ze wilt altijd achter Zoë en andere grotere kinderen aan. Het liefst klimt ze op de bank en in de vensterbank en zwaait ze naar iedereen die langs komt. Die knul van de post zag je eerst verbaasd kijken voor hij terug zwaaide.
Liv kan heel hangry zijn, dus zodra ze gaat piepen moet je er eten in stoppen en dan gaat het beter.

Dit moet ik nog even delen:
Vorige maand (toen het paar dagen mooi weer was, weet je wel, lente of zo 😉) ging ik de was opvouwen die buiten hing. Ik nam Liv mee en liet haar lekker rondlopen. Ze kwam achter de bar vandaan met iets in haar mond. Ik vraag haar wat ze in haar mond heeft en met een grote grijns rent ze weg. Ik dacht een steentje of een takje, dus ik ga er achter aan. Met mijn vinger probeer ik het eruit te vissen. Weet je wat het was? EEN LEVENDE SLAK!!! Blegh, ik ging bijna over mijn nek. Ik kan tegen heel veel, poep, pies, kots, geen probleem, maar dit vond ik zo vies. Ze had gelukkig niet het huisje kapot gebeten, maar de slak was wel uit het huisje. Het arme beest was ook echt in shock, haha. En Liv maar lachen… vies kind 😉

 Dat is wel zo’n beetje wat er bij ons gaande is. Niet veel bijzonders en gewoon zijn gangetje, maar het werkt. We hebben zin in uitstapjes en lekker lente weer, maar ja, wie niet 😉 Voor alsnog lijkt het weerbericht nu beter te worden, dus fingers crossed!