Far from Home...

... Free. Wij hadden laatst ons eerste avondje uit zonder de kinderen, sinds de geboorte van Liv. We zouden naar het concert van Home Free gaan. Eigenlijk hadden we al sinds de zomer de kaartjes in huis. We namen de gok dat gewoon alles goed zou zijn met mij en Liv. Vooral omdat we dachten dat ze eerder zou komen (wishful thinking 😉). Home Free zou maar één avond in Amsterdam staan, dus het was nu of nooit.
Oké, ten eerste, wie is Home Free? Het is niet een heel erg bekende band. Het is een country a capella band met vijf mannen. En die gasten kunnen zingen, echt heel vet. Ik kan me voorstellen dat het niet iedereens smaak is, maar Dennis en ik worden er blij van. Daarnaast vind ik hun persoonlijkheid (tenminste wat ze uitstralen, ik ken ze natuurlijk niet persoonlijk) erg leuk. Ze hebben zelfspot, humor en iedereen in de groep krijgt de kans om lead te zingen en in de spotlight te staan (erg ongewoon voor een a capella band, waar meestal één of een paar de lead zingen en de rest altijd background).
Home Free heeft een hele tijd covers gedaan, veel country, maar ook popmuziek. Nu schrijven ze ook hun eigen nummers (ook iets wat ongewoon is in a capella wereld).
Ze hebben elk hun eigen expertise: tenor, bariton, bas en beatboxen.
Ik vond het een beetje moeilijk om Liv achter te laten (de eerste keer voor een langere tijd), maar vooral omdat ze 's avonds erg onrustig kan zijn en ze nog niet heel erg goed is met de fles (we zijn er mee bezig hoor 😋). Daarnaast was Zoë erg ziek. Ze had al drie dagen hoge koorts, echt een hoopje ellende. Al met al vond ik het een beetje lastig om te gaan. Edwin kreeg een zeer uitgebreide uitleg, alsof het de eerste keer zou zijn dat hij een baby vast had.
De reis ging prima en we hadden van tevoren een parkeerplek gereserveerd bij de Rai. Dat werkte perfect. We waren er ruim op tijd, zelfs met een hapje eten tussendoor. Dat was ook goed, want dan kon ik nog even kolven. Ze waren daarin erg vriendelijk. Ik heb ondertussen geleerd dat er bij theaters e.d. altijd een plekje is om rustig te kolven, je moet er alleen even om vragen.
Het concert was heel vet. Ik was heel benieuwd hoe ze live zouden klinken. Maar oprecht, het was net zo goed als de opname. Ik heb geen één keer een fout gehoord. Ze zijn zo op elkaar ingespeeld, het was perfect.
Het was dus een fantastisch avondje uit en als bonus sliep Zoë die nacht weer in haar eigen bed, nadat ze twee nachten als een koortsig kacheltje tussen ons in had geslapen en sliep Liv tot 07.00 uur!

Dit nummer is het eerste nummer dat ik van hen hoorde en daarna werd ik fan.
https://www.youtube.com/watch?v=0l3dsHCScxU

Home Free

Dennis kan ook niet normaal op een foto staan...

Een paar dingen die ik nog niet wist...

... voordat ik moeder werd. Op dit moment zit ik nog vol in mijn verlof. Dat is heerlijk genieten en rustig aandoen. De andere kant is dat ik ook niet zoveel meemaak naast het gezin, dus dat ik eigenlijk momenteel over niks anders kan schrijven 😉.
Het gaat hier heel goed. Ik voel me fantastisch. Wat grappig is, want ik had ontzettend opgezien tegen deze tijd tijdens de zwangerschap. Hormonen zijn niet mijn vriend (van wie wel?!) en ze maakten mij een stuk somberder en ik zag overal beren op de weg. Nu ik niet meer zwanger ben voel ik mijn levenslust en energie terug komen, ook al hebben we nu twee keer zoveel te doen. Eindelijk is de roze wolk dan toch gekomen. Ik voel me veel gelukkiger sinds maanden (misschien wel sinds juni 2018). Ik denk ook dat je bij een tweede een stuk relaxter bent en je stapt er minder naïef in.
Zoë is een lieve grote zus en ook een beetje "waaks". Op de gym vinden de meeste andere peuters Liv erg lief en willen haar even aaien of een kusje geven (wat ik over het algemeen niet erg vind). Zoë zit er dan naast als een blonde, schattige bulldog en zegt tegen de peuters:" Dat is baby Liv". En dan met klem:" MIJN baby Liv!". Gelukkig nemen de peuters er geen aanstoot aan 😂.

Liv doet het ook erg goed. Ze slaapt en ze drinkt. Tja, dat zijn ongeveer de activiteiten van een 5 weken oude baby. Maar je ziet ook ontwikkeling. Ze kijkt al helderder uit haar ogen en sinds een week kan ze ook lachen. Heerlijk is dat.
Ook de nachten gaan heel goed. Meestal komt ze één keer per nacht rond 04.00/05.00 uur. Daarvoor hebben we beide wat uurtjes kunnen slapen. Even afkloppen, maar ik hoop dat dit ritme door zet, want dit is goed te doen.
Ik ben vooral bezig met de meiden, maar ik ga ook lekker zingen op woensdagavond. Heerlijk twee uurtjes helemaal voor mij. Dat is soms puzzelen met voeden, maar het lukt wel. Daarnaast heb ik ook nog wel tijd om een blog te schrijven, soms te tekenen of te lezen, dus ik klaag absoluut niet!
Kortom, het gaat goed met ons 😉

Er zijn wel een paar dingen die ik niet wist voor ik moeder werd en ik besloot een lijstje te maken:
1. Het is absoluut geen probleem om in slaap te vallen, terwijl je pink in de mond van een baby zit. Echt, dat gaat heel makkelijk. Liv valt 's avonds alleen in slaap als ze op iets sabbelt en een speentje wilt ze niet...
2. Er is een foute manier van sokken aantrekken. Tuurlijk, binnenstebuiten omgedraaid is fout, maar zeg niet dat je dat nog nooit hebt gedaan op een winterse vroege morgen in het donker. Zoë is wel heel erg pietje precies met haar sokken. De tenen en de hak moeten op de millimeter goed zitten en er mogen geen plooien bij de enkel zitten... 😱
3. Je douchecabine is niet meer van jou, maar wordt bewoond door zeemeerminnenbarbies en poppen zonder ledematen opgerold in een roze washand (lang verhaal).
4.  Prinses Lillifee wordt je favoriete literatuur. En waarom ook niet? Het is fantastisch! Het gaat over een prinses die ook een fee is en heeft een overdaad aan roze en glitters...
5. Lipscheten zijn HI-LA-RISCH!
6. Spuugdoekjes liggen nooit, maar dan ook nooit, binnen handbereik, hoeveel je er ook klaar legt op verschillende plekken van het huis.

En ga zo maar door. Jullie nog aanvullingen op deze lijst?