I wanna sing, I wanna...

... shout, I wanna scream till the words dry out. So put it in all of the papers, I'm not afraid. They can read all about it.
Wie o wie, weet uit welke liedje deze tekst komt? Ik zal het je verklappen (we kunnen niet hebben dat mensen hierover gefrustreerd raken ;), het komt uit het nummer Read all about it van Emeli Sandé.
Je zal niet meteen aan kerst denken bij dit nummer. Toch heb ik dit nummer, samen met mijn engel Lieke, mogen zingen bij de meest fantastische kerstdienst ever.
In december 2014 stopten we met de Uitslaapdienst met een prachtige kerstdienst: de Kerst-Passion. Het ging vorig jaar heerlijk en meteen na de dienst riepen we: dat moeten we volgend jaar weer doen!
Net na zo'n dienst zit je in een adrenalinekick van hier tot en met Tokyo, dus dan ben je altijd heel enthousiast (en hyper). Toch wisten we het voor elkaar te krijgen om ook dit jaar de hele groep weer bij elkaar te verzamelen.

Oké, laten we beginnen bij het begin: wat is de Kerst-Passion? We hebben het concept gebruikt van de Passion en die omgeschreven naar het kerstverhaal. Een aantal mensen hebben dat vorig jaar al gedaan, dus daar konden we dit jaar weer op voort bouwen. Dennis en ik hebben de mensen gemobiliseerd, de nummers gekozen en het verhaal een beetje herschreven (tja, het kerstverhaal kan je niet echt veranderen, maar wel bepaalde stukken meer uitlichten dan andere stukken).
Dennis heeft heel veel geregeld, bemiddeld en georganiseerd en ik heb me meer gericht op de PR. Gelukkig hadden we ook een hele grote groep mensen die vanuit de kerk naar Malawi gaat om daar te bouwen (een World Servants project). Zij hebben geholpen met de PR, spelers en ook verschillende andere zaken. Ik heb ook een korte trailer gemaakt met de beelden van vorig jaar. Die kan je hier bekijken.
Lieke was weer de engel, Menno was Jozef en ik mocht Maria zijn. Dit jaar wel met een iets leukere jurk. En ik moet toegeven: het was weer gaaf. De kerk zat vol en het zag er prachtig uit.
Heel december heb ik geoefend op mijn muziekteksten, vooral van het nummer Laat me niet alleen, crisis, die is moeilijk! We hebben drie keer geoefend met de band en zondagmiddag hebben we alles doorgelopen en ook het spel geoefend. We hebben een kerstdienst weten te maken met maar één kerstliedje er in (godzijdank, ik hou echt niet van kerstliedjes).
Ik vind toneelspelen leuk, maar zingen is echt mijn uitlaatklep. Wat heerlijk om te doen. Wat geeft het een kick om voor een volle zaal mensen te mogen zingen en spelen. Ik heb genoten. Achteraf kwam ook de adrenalinekick en stuiterde ik nog even door de zaal. Ik heb werkelijk mooie reacties gekregen, mensen die ontroerd waren, iets mooiers kan je niet krijgen. Wat mij betreft volgend jaar weer :)

En ik wil zingen, ik wil roepen, ik wil schreeuwen tot de woorden op zijn. Zet het in maar in de krant. Ik ben niet bang, ze mogen het lezen.
Is dit niet de echte gedachte achter Maria? Zij had vertrouwen en geloof, al had ze alle reden om bang te zijn. We mogen haar verhaal lezen.
Tja, ik ben niet Maria en ik ben nog zoekende in mijn geloof, dat mogen jullie gerust weten... maar Maria? Haar vind ik inspirerend.

Fijne kerstdagen en een gelukkig nieuw jaar!

Kijk of je de jackpot wint, maak goede voornemens en gooi die overboord aan het eind van januari (zo niet eerder), eet te veel oliebollen, kijk uit met vuurwerk. 

Kortom, maak er een knallend jaareinde en jaarbegin van.

2016 zit vast ook weer vol met inspirerende momenten van liefde, vriendschap en creativiteit.

Als sinterklaas en kerst op dezelfde...

... dag vallen. Net zo onwaarschijnlijk als dat Pasen en Pinksteren op dezelfde dag vallen, toch?
Toch heb ik afgelopen vrijdag een mooie mix van allebei gehad: een beetje erg late Sinterklaas en een beetje erg vroege kerst.
Met mijn schoonfamilie was het lastig om een datum te prikken en uiteindelijk kwamen we op 11 december uit. Wat ik al zei, een beetje aan de late kant, maar dat krijg je als je allemaal drukke volwassenen bij elkaar zet.
De lootjes werden getrokken, het budget werd afgesproken, de lijstjes werden ingevuld en we gingen aan de slag. Ik had mijn schoonzusje Kim getrokken. Zij vroeg als cadeautje een boekje met 500 recepten voor groene smoothies en sappen. Natuurlijk heb ik dat voor haar gehaald en het heeft meteen ook als inspiratiebron gediend. Als surprise kreeg ze drie gigantische groene smoothies (lees: vazen met spinaziedrap, maar wel met mega rietjes en parasolletjes). Om haar cadeautje te vinden, moest ze toch echt met haar hand in die smerige zooi. En dan heb ik lol natuurlijk, soms ben ik echt sadistisch... ;)

De anderen hadden ook echt hun best gedaan, een aantal met mooie surprises en allemaal met een (lang) gedicht. Ik ben er heel dankbaar voor dat het mogelijk is om op deze manier met je familie bij elkaar te zijn. Natuurlijk ook met mijn eigen familie, waar we sinterklaas wel op tijd hebben gevierd. Ook daar hebben ze enorm hun best gedaan en zijn er heel leuke dingen uitgekomen. Zo had ik voor Mei-Yù het grote NS-Vertragingspel gemaakt. Het nieuwe vriendje van Jung Mi (die ik op die avond voor het eerst zag) had mijn lootje getrokken (de arme jongen). Hij had een prachtig gedicht gemaakt met een heleboel details waar hij absoluut niet bij is geweest. Hij wist hij dat? Hij had mijn blog gelezen... Natuurlijk hadden Dennis en ik ook een klein grap cadeautje. Een doosje Durexplay (het was echt een heel mooi doosje!) voor Jung Mi en Niels. Ik heb Jung Mi's hoofd nog nooit zo rood gezien. Niels nam het sportief op en lachte maar mee (het enige juiste om te doen, natuurlijk).
Had ik al gezegd dat ik soms een beetje sadistisch ben? 
Maar goed, terug naar 11 december. Het bleek ook zo te zijn dat ik 's avonds met koor een kerstoptreden moest geven op de Dickens Fair in Bennekom. Ja, dan moet je wel in Dickens kleding komen.
Tijdens sinterklaasavond heb ik nog een hele tijd kleine Nola (vier weken oud) op schoot gehouden en zacht kerstliedjes voor haar gezongen. Zo kon ik ook meteen nog eens goed mijn tekst doornemen.

En na de sinterklaas viering heb ik me in een lange jurk gehesen en ben ik samen met Lieke naar Bennekom gegaan. Het concertje ging goed, ik vind het eigenlijk altijd een feest om te zingen, ook al zijn het kerstliedjes.
Daarna hebben we nog een klein meidenfeestje gehouden, waarbij we een film hebben gekeken en heel veel hebben gekletst en iets minder hebben geslapen. Toch moesten we om half 8 opstaan, omdat Lieke en ik moesten oefenen voor de Kerst-Passion. Ja, die komt er ook weer aan!
Bekijk hier een kleine trailer :)

Het raarste meisje...

... van de straat. We wonen nu alweer een half jaar in dit huis. Een keurig rijtjeshuis in een ouder gedeelte van Ede. De huizen zijn ook vrij oud met een gigantische tuin. Dat komt nog van de tijd dat Ede land genoeg had om uit te delen als tuin... uhm, dus lang geleden. De inwoners van deze straat zijn over het algemeen al wat ouder, al zijn de jonge gezinnen in opkomst.  En nu wonen wij hier.
We hebben het voormalig blauwe huis wit en donkerrood geschilderd en langzaam maar zeker knappen we de voortuin op (met dank aan mijn grootvader en grootmoeder, zij doen eigenlijk al het harde werk en vertellen mij wat ik moet doen). Tot zover niks vreemds of raars.
Maar nu komt het: mijn atelier/werkkamer zit aan de voorkant van het huis. We hebben daar nog geen gordijnen. En ik heb op mijn bureau twee hoofden staan die gezellig naar buiten kijken.
Eén daarvan is een kappershoofd, omdat ik weer begonnen ben met mezelf trainen in vlechten, krullen en opsteken (ook een mooi verhaal, ik vond dat hoofd terug onderin een doos. Ze had nog steeds het kapsel in die ik aan het eind van de opleiding Allround Grimeur, dus minstens vier jaar geleden, had gemaakt... Het heeft me een uur gekost om het uit te kammen en daarna heb ik het ding mee genomen onder de douche om het haar te wassen. Dat was heel raar).
Het andere hoofd is een gipsen hoofd waarop ik oefen met boetseren.

Je kan je misschien voorstellen dat mensen zich kapot schrikken als ze langs ons huis komen of als ze aan de deur komen.
Net nog, terwijl ik dit bericht aan het schrijven ben, komt de oma van Dennis langs. Ze dacht dat ze mij zag door het raam, maar ik zwaaide maar niet terug...
Ik moet ze eigenlijk omdraaien als ik er niet aan werk, maar dat vergeet ik nog wel eens. Ik denk wel dat de mensen in mijn straat mij nu het raarste meisje in de straat vinden...

Daarnaast ben ik niet het enige wat raar is in dit huis. We zijn al vele vreemde dingen tegen gekomen sinds we hier zijn gaan wonen. Natuurlijk als eerste dat werkelijk alles, inclusief plafond, blauw was of dat er geen schutting was aan het eind van de tuin. Maar dit spant de kroon. De zolder was nog totaal niet gedaan. Dennis en Edwin gingen daar mee aan de slag. Het enige wat ze hadden was een gat in het plafond. Er moest dus eerst een trap in. Na veel moeite, geduw en getrek zit de trap erin, om er vervolgens achter te komen dat de trap in zijn geheel omgedraaid moet worden!
Maar nu komt het vreemde: op de zolder vonden we een verzameling plastic konijntjes. Hoe komen die daar? Heeft de vorige bewoner in de hal gestaan en al die konijntjes door het gat op de zolder gemikt? Zie je dat ook voor je? Ik wel!

Een gipsen hoofd op de achterbak en plastic konijntjes op zolder.