Het raarste meisje...

... van de straat. We wonen nu alweer een half jaar in dit huis. Een keurig rijtjeshuis in een ouder gedeelte van Ede. De huizen zijn ook vrij oud met een gigantische tuin. Dat komt nog van de tijd dat Ede land genoeg had om uit te delen als tuin... uhm, dus lang geleden. De inwoners van deze straat zijn over het algemeen al wat ouder, al zijn de jonge gezinnen in opkomst.  En nu wonen wij hier.
We hebben het voormalig blauwe huis wit en donkerrood geschilderd en langzaam maar zeker knappen we de voortuin op (met dank aan mijn grootvader en grootmoeder, zij doen eigenlijk al het harde werk en vertellen mij wat ik moet doen). Tot zover niks vreemds of raars.
Maar nu komt het: mijn atelier/werkkamer zit aan de voorkant van het huis. We hebben daar nog geen gordijnen. En ik heb op mijn bureau twee hoofden staan die gezellig naar buiten kijken.
Eén daarvan is een kappershoofd, omdat ik weer begonnen ben met mezelf trainen in vlechten, krullen en opsteken (ook een mooi verhaal, ik vond dat hoofd terug onderin een doos. Ze had nog steeds het kapsel in die ik aan het eind van de opleiding Allround Grimeur, dus minstens vier jaar geleden, had gemaakt... Het heeft me een uur gekost om het uit te kammen en daarna heb ik het ding mee genomen onder de douche om het haar te wassen. Dat was heel raar).
Het andere hoofd is een gipsen hoofd waarop ik oefen met boetseren.

Je kan je misschien voorstellen dat mensen zich kapot schrikken als ze langs ons huis komen of als ze aan de deur komen.
Net nog, terwijl ik dit bericht aan het schrijven ben, komt de oma van Dennis langs. Ze dacht dat ze mij zag door het raam, maar ik zwaaide maar niet terug...
Ik moet ze eigenlijk omdraaien als ik er niet aan werk, maar dat vergeet ik nog wel eens. Ik denk wel dat de mensen in mijn straat mij nu het raarste meisje in de straat vinden...

Daarnaast ben ik niet het enige wat raar is in dit huis. We zijn al vele vreemde dingen tegen gekomen sinds we hier zijn gaan wonen. Natuurlijk als eerste dat werkelijk alles, inclusief plafond, blauw was of dat er geen schutting was aan het eind van de tuin. Maar dit spant de kroon. De zolder was nog totaal niet gedaan. Dennis en Edwin gingen daar mee aan de slag. Het enige wat ze hadden was een gat in het plafond. Er moest dus eerst een trap in. Na veel moeite, geduw en getrek zit de trap erin, om er vervolgens achter te komen dat de trap in zijn geheel omgedraaid moet worden!
Maar nu komt het vreemde: op de zolder vonden we een verzameling plastic konijntjes. Hoe komen die daar? Heeft de vorige bewoner in de hal gestaan en al die konijntjes door het gat op de zolder gemikt? Zie je dat ook voor je? Ik wel!

Een gipsen hoofd op de achterbak en plastic konijntjes op zolder.