Dankzij mijn werk bij Atelier Kevin van den Bergh ben ik misschien niet helemaal standaard meer. In ieder geval zijn mijn uitroepen niet meer zo standaard...
Maandagmorgen, vlak voor ik naar het atelier ga, Zoë vist iets uit mijn tas en dit is wat ik zei: "Zoë, liefje, geef je dat oor aan mama terug?" Ja, geen typo, ik zei echt oor. Ik had nog wat oren in mijn tas zitten. Logisch. Afgelopen zondag mocht Zoë ook op de foto met een zombie. Tja, ons leven is niet saai.
* Vul eigen naam in ;)
Met Zoë en Dennis naar het atelier
Het begint eigenlijk al thuis. Normaal zoek je leuke kleren uit als je naar je werk gaat. Bij mij gaat het zo: oh, er zit een gat in de mouw, dat is mooi, die trek ik aan. Het is namelijk geen goed idee om mooie kleding aan te trekken.
Eenmaal op het atelier bespreken we wat we moeten doen en schrijven dat op het bord. Zodra het klaar is, mag het weggehaald worden (altijd fijn ;). Het is wel jammer als de lijst halverwege de dag weer langer word...
En wat doe je dan de hele dag daar? Nou, mallen maken, schuimen, siliconen appliances gieten, boetseren, inpakken, opruimen (dat moet af en toe ook gebeuren), ledematen maken en nog veel meer dingen. Eigenlijk kan je het zo gek niet bedenken (op make-up gebied dan) en Kevin maakt het.
In dit vak is het vaak hollen of stilstaan. Sinds ik terug ben van mijn zwangerschapsverlof (dat was februari voor de duidelijkheid) hebben we alleen nog maar gerend en hebben we aan leuke projecten mogen werken. De afgelopen twee weken was het eventjes rustig. Fijn om weer eens goed op te ruimen en te reorganiseren (er is nu ook een stagiair met een liefde voor labels. Dat is heel fijn, ze zoekt alles zorgvuldig uit en labelt waar het moet staan. Maar waag het niet om het ergens anders neer te leggen...). De rust is echter al weer snel ten einde gekomen en het volgende project dient zich aan. Wat dat is, mag ik nog niet verklappen ;)
Alle mallen verzamelen!
Dit is heel normaal bij ons
Geen opmerkingen:
Een reactie posten