Eigenlijk gaat alles gewoon...

... zijn gangetje. We hebben nu een goed ritme gevonden (tot het weer verandert 😉) en dus gaat het leven lekker door. Ik zei het vorige bericht dat het fijn was dat de voorstellingen voorbij waren, want dan zou er een beetje rust komen. Maar zoals altijd weet je wel wat anders te vinden om dat weer op te vullen. Maar toch kabbelt het nu een beetje voort en dat is ook wel lekker.
Zoë groeit als kool. Nu ze weer aan de nachtvoeding zit (hoera...) groeit ze meer. Bij de vorige twee consultatiebureau bezoeken was ze eigenlijk niet genoeg gegroeid en niet genoeg aangekomen. En ze zat al op de onderlijn. Gelukkig keken de dames allebei de keren naar het kind en niet naar de gemiddelden en ze zagen een gezond, sterk en beweeglijk meisje. Een beetje aan de kleine kant, maar dat is minder belangrijk dan die andere aspecten. Een maand later kwamen we om tussendoor een keer extra te meten en toen was ze 600 gram aangekomen en 3 cm gegroeid! 61 cm en 5450 gram schoon aan de haak.

Verder zijn Dennis en ik elk ook aan het werk en dat moeten we goed samen coördineren voor Zoë. Het gaat ons steeds beter af kan ik wel zeggen. Ik heb een aantal opdrachten en ook alweer een aantal bellypaints gemaakt. Daarnaast werk ik weer een aantal dagen bij Atelier Kevin van den Bergh, waar ik het enorm naar mijn zin heb.
Ik heb wel de afgelopen tijd een lesje geleerd. Ik wil heel graag werken, goed zijn in wat ik doe en alles aanpakken. Daarom nam ik (te) veel werk mee naar huis en dat begon op te breken: Zoë, het huishouden, mijn opdrachten en dan ook nog extra werk. Ja, ik wil het dolgraag doen, maar nee, ik moet het niet doen. Als ik thuis ben, moet ik thuis zijn. Maar toch, het is een lastig lesje voor mij om te leren.
Gelukkig kan ik nu wat meer loslaten en kan ik mezelf ook toestaan om te luieren, lezen of onbeschaamd de hele avond tv te kijken (oké, dat gebeurt niet zoveel). Daarnaast doe ik ook leuke dingen: Dennis en ik zijn naar Beauty and the Beast geweest (dank je wel, zusje en zwager voor de oppas) met een grote vriendengroep en daarvoor hebben we poffertje gegeten. Dennis heeft, denk ik, wel 1000 poffertjes gebakken.

Ik ben naar een Ladies Night geweest bij de Cinemec en daar heb ik twee bellypaints gemaakt.
Ik spreek weer af met vriendinnen en hun kindjes, als ze die hebben. Tijdens zo'n moment heeft Zoë voor het eerst een kattenbrokje gegeten... Milou (anderhalf jaar) vond een verloren kattenbrokje op de grond en ze was zo lief om die met Zoë te delen. Het volgende moment stonden we dus dat brokje uit haar mond te vissen. Ik geloof ook niet dat Zoë het erg lekker vond . Gelukkig is ze er niet in gestikt en ook niet ziek van geworden.