... want ik ben een onbehoorlijk lange tijd stil geweest. Niet alleen op mijn blog, maar ook op Facebook, Instagram en zelfs Whatsapp. Sorry voor de mensen die soms erg lang op antwoord moesten wachten... 😅
Eerlijk gezegd zat ik een beetje in een dip en was mijn energielevel erg laag. Als je dan al wel een klein meisje hebt rondlopen en natuurlijk gewoon moet werken, moet je soms prioriteiten stellen.
Daarom doe ik nu even een kleine check-up van de leuke dingen die gebeurd zijn 😉
Dennis en ik gingen een weekendje weg. Ja, echt, met z'n tweeën... zonder Zoë dus. Sinds Zoë bij ons is hebben we dat nog niet gedaan. We hadden er dus enorm veel zin in. We wilden lekker uiteten, naar de film en vooral rustig aan doen. Echt, onze eisen waren niet zo hoog.
Vrijdag gingen we en 's avonds zijn we - gelukkig - uit eten gegaan. Gelukkig, omdat ik de volgende dag ziek werd. Weet je nog dat virus dat rond circuleerde en dat je voor ongeveer 24 uur kots en diarree gaf? Jep, dat kreeg in ons eerste weekendje weg met z'n tweeën in drie jaar. Ik heb nog wel wat dingen geprobeerd, omdat het te zuur voor woorden was. Maar het zwembad was geen goed idee, omdat ik daar bijna van mijn stokkie ging. Ik heb verder de rest van de dag in bed, bad of boven de wc gehangen. Romantisch dat het was...
Zondag ging al wat beter, maar eerlijk gezegd was gewoon niet zo geslaagd. Zo ontzettend jammer.
Dennis en ik samen weg, ik doe mijn best om mijn ontbijt binnen te houden...
Gelukkig gingen we drie weken daarna naar Terschelling en dit keer ging Zoë natuurlijk gewoon mee. Een grote groep Spelgroep-vrienden ging ook, dus er was altijd wel iemand om mee te praten of iets mee te doen. We hebben gefietst en gegeten bij Heartbreak Hotel. Dit jaar waren er twee kleintjes mee, dus daar draaide ons ritme dan ook om. Dat betekende ook vroeg op staan en (redelijk) op tijd naar bed. Zoë lag bij ons op de kamer: rond 06.00 's ochtends spotte ze ons en was ze dolgelukkig. Echt niet dat zij nog ging slapen. Mariska en Fynn waren dan ook al wakker, dus we hielden gewoon vroege ontbijtparty's. We zijn met Zoë nog bij de Waddenzee gaan kijken (en heel veel schapen). Daar maakte ze nog een mooie uitglijer zo met haar kont de zee in. Daarna vond ze het niet meer leuk (ik wel, ik vond het hilarisch). De laatste dag moesten we op tijd het huisje uit, maar hadden wij pas de boot van 18.00 uur. We hebben de tijd doorgebracht bij de bunkerwandelroute. Heel interessant. Wel grappig dat vier volwassenen een speurtocht doen voor kinderen (voor Zoë, dat begrijp je wel) en dan keihard falen. Zoë was gesloopt, maar gelukkig deed ze nog een dutje in de bakfiets. We konden haar zo naast een terras parkeren en zo konden wij rustig een drankje doen.
's Avonds in de auto hoopten we dat ze zou gaan slapen. Dat deed ze ook, maar vlak voor ze in slaap viel zei ze:" Mama, ik hou van jou". Oké, veeg me maar op!
Verder heb ik nog een paar uitjes gehad met de meiden. Lekker naar Best of Broadway. Jep, dat is een foto met Stanley Burleson en ik sta daar achterin het donker. Dat je het even weet.
Kortom, we hebben leuke momenten gehad de afgelopen maanden en soms wat mindere momenten. Zo is het leven en iedereen heeft zijn eigen issues om mee te dealen. Soms gaat dat wat beter dan de andere keer. Het komt wel goed 😉
Geen opmerkingen:
Een reactie posten