Vrije tijd? Zeldzaamheid...

... maar in april ben ik er mee verwend. Zo had ik een meidenweekend met de lieve en hysterische meiden van zang. Een dag en nacht weg zonder Zoë... soms is dat wel heel fijn. Overdag gingen we naar Zandvoort, lekker op het strand een terrasje pakken. En ik moest een weddenschap met Dennis winnen. Hij zei dat ik de zee niet in wilde. Nou, zo'n uitdaging kan ik niet laten liggen. Natuurlijk ging ik de zee in, tot halverwege mijn bovenbenen (dat was ook de afspraak). En ik kan je wel vertellen, al schijnt de zon nog zo lekker, de zee is echt wel koud. Maar die weddenschap heb ik gewonnen.
's Avonds gingen we naar de musical The color purple. Een heftig verhaal, maar erg mooi. Ook het theater was een verrassing. Vol met ateliers en creatieve werkplaatsen, omringt door zeecontainers. Ik voelde me wel op mijn plek. We zaten op rij 1 en dat was wel heel dichtbij. Je kon heel goed de mimiek van de spelers zien en dat is wel gaaf. Ik kon ook de plakranden van een slechte appliance zien, maar goed, ik vergeef het ze ;)
's Avonds bleven we bij Hanneke slapen, nadat we twee matrassen en een slaapbank naar de woonkamer hadden gesleept. Ik denk dat ik rond half 3 in slaap viel. En wie was er gewoon om half 8 wakker? Juist, dat was ik. Kon ik een keer uitslapen, doe ik het niet. Het was een heel geslaagd weekend en ik heb mijn dosis oestrogeen ook weer binnen.

Een week later ging ik samen met Zoë en onze vrienden van toneel naar Terschelling. Dennis moest lange dagen werken, dus ik besloot dat Zoë en ik wel een paar dagen konden gaan.
We kwamen net op tijd aan bij de boot (hij vertrok om 09.45 uur en wij kwamen om 09.41 uur binnen gerend. Dat kwam omdat we een paar keer moesten stoppen omdat Zoë had overgegeven en ik een stukje verkeerd reed). Het weer op Terschelling was niet echt lekker: veel wind en regen. Toch was het erg leuk. We zaten met 16 volwassenen en 2 kleine kinderen in een (groot) huisje. Elke avond staken we de haard aan en speelden we spelletjes. Ik heb ook veel getekend en gelezen. Als het niet regende, trokken we er op uit; een fietsritje naar Heartbreak Hotel en de zee; een tripje naar West, het grootste dorp op Terschelling (wat niet veel zegt) of gewoon buiten naar de koeien en paarden kijken. Zoë noemde ze allemaal standaard; poessss.
Ik ging met 3 jonge knullen naar de zee en ze kwamen er achter dat met een kind alles 3x (wat?! 50x) zo lang duurt. Daarnaast was Zoë ook niet echt gediend van zand op haar handen. Ze verzette geen stap meer tot het zand eraf was gehaald door Evert. De zee vond ze razend interessant, als ik niet uitkeek lag ze er zo in.
Zoë kon ook iedereen om haar kleine vingertje winden: dan weer spelen met die, iets lekkers bietsen bij iemand anders of een boekje lezen. Ze vond het ook heerlijk.
Al met al was het een groot succes. Volgend jaar gaan we zeker weer en dit keer met Dennis. Hopelijk is het dan ook mooier weer.