Erwtensoepgeur en paprikachips...

... zijn opeens heel belangrijk geworden in mijn leven. Zowel positief als negatief. Je leest zo waarom. Oké, een bericht dat alleen maar gaat over mijn zwangerschap. Dus als je daar geen zin in hebt, kan je nu stoppen met lezen ;).
Tja, zwanger zijn... Het is wat. Het heeft zijn voor- en nadelen. Iedereen zegt dat je er van moet genieten en even voor de duidelijkheid: dat doe ik ook zeker. Maar van sommige situaties kan je niet genieten, hoe je ook je best doet. Ik dacht: ik zet het even op een rijtje.

Voordelen:
1. Alle dutjes, soms is het zo lekker om te luieren en te slapen en niemand vind dat je dat niet mag doen.
2. Snoepen (met mate). Niemand vind het raar als je opeens zin hebt in ijs (maar ik heb altijd zin in ijs, ook al voor de zwangerschap, maar nu vind iedereen dat oké) of paprikachips of kaas of vla... Paprikachips is wel vreemd voor mij, want hiervoor vond ik naturel chips veel lekkerder. We kochten altijd een zak naturel en paprika. De paprika was dan voor Dennis. Tegenwoordig heb ik het al opgegeten voordat hij wat kan krijgen.
3. Spullen uitzoeken. Er zijn zoveel leuke spullen (soms ook wel een nadeel) die je verzamelt, koopt en krijgt. Ik hou er van om dingen met een geschiedenis te gebruiken. Zo hebben we een wiegje waar Sven en ik nog in hebben gelegen, de commode van de ouders van Lieke en de kast wordt gemaakt door mijn grootvader.
4. Cadeautjes! Ik hou van cadeautjes en we hebben al zoveel gekregen. Daar ben ik echt heel blij mee. Volgens mij hoef ik geen kleertjes meer te kopen in maatje 50/56.
5. Niet meer ongesteld. Het is heerlijk om daar geen rekening mee te hoeven houden. Daarnaast hoef ik ook niet te onthouden om elke dag de pil te slikken.
6. Het schoppen van je kindje. Ik vind het heel bijzonder om het te voelen bewegen in je. Dennis kan het nu ook voelen!

Nadelen:
1. Het kotsen. Met stip op nummer 1. Ik weet dat sommige vrouwen er helemaal geen last van hebben, maar daar hoor ik helaas niet bij. Mijn record staat nog steeds op drie dagen, vanaf maart...
2. Laag energielevel. Maar misschien moet ik mezelf ook niet zo achter de broek aanzitten, dat ik bepaalde dingen wil doen op een dag.
3. Mijn sokken en schoenen aandoen. Dat is moeilijk hoor, dat je het even weet.
4. Stinkende dingen stinken opeens nog veel erger. Vooral erwtensoep. Dat is het meest ranzige op deze aardkloot. Als ik het ruik, ga ik al over mijn nek. Arme Dennis, want die is gek op erwtensoep.
5. Hormonen. Al ben ik, volgens mij, niet de ergste. Ik ben niet bijzonder mopperig of boos. Soms komt er een hormonale huilbui langs en dan is alles er weer uit. Ja, dat doe ik dus, ik huil.
6. Zwangerschapsdementie. Echt waar, ik vergeet alles. Ik maak nu een heleboel lijstjes. Nog meer dan hiervoor.

Dennis vindt het grootste nadeel dat hij zijn erwtensoep op een andere plek moet eten...

Misschien zijn er nog meer voor- en nadelen die ik (nog) niet ondervonden heb (en er zijn er vast ook een paar die ik ben vergeten, komt door de zwangerschapsdementie ;)

Een oude foto, maar zo gaat dat dus met de erwtensoep

Mijn haat/liefde verhouding met...

... mijn wc. Ja, echt, geen grapje.
Vorig jaar met de verhuizing had ik een "goed" idee. Ik keek uit op een lange zomervakantie, aangezien ik nog geen idee had wat ik in september zou gaan doen.
Mijn idee was dus om de wc te renoveren. Ik had al een paar ideeën: sowieso een kroonluchter (omdat dat mijn idee van humor is), een magnetische deur en de muren wilde ik gaan bedekken met mozaïek. In mijn hoofd zag het er in elk geval al prachtig uit.
Dus Dennis heeft op een dag in juli een jaar geleden alle tegels er voor mij uitgesloopt. Daarnaast had hij ook de wc bak losgekoppeld. De wc was zo niet te gebruiken, maar ach, we hebben ook een wc boven. 
Ik begon vol goede moed aan de mozaïek. Ik dacht echt dat ik het leuk zou vinden...
Maar het liep anders, je kan maar kleine stukjes doen, omdat je houding werkelijk killing is op zo'n kleine ruimte als een wc.
En langzaam maar zeker kwam er steeds meer tijd tussen de keren dat ik bezig was met mozaïeken. Al onze gasten wisten ondertussen dat ze naar boven moesten voor het toilet. Ik ging er steeds meer tegenop zien. Ik kreeg het ook steeds drukker, dus tijd vrijmaken werd ook moeilijker.
Maar toen kwam er een deadline. Ook wel mijn uitgerekende datum 12 november. Die kl*te wc moet toch echt af, voordat het kleintje er is. Dan heb je er helemaal geen tijd voor.
En toch, die datum is nog een eind weg: ik heb nog wel tijd. Ondertussen besefte ik me ook wel dat mozaïeken met een dikke buik niet echt ideaal is.
Gelukkig kwam er nog een deadline op mijn pad. Op 10 juli wilde we onze verjaardagen vieren en nogmaals de mensen bedanken die vorig jaar hadden geholpen met de verhuizing. Afgelopen voorjaar hebben we onze tuin helemaal opgeknapt en we besloten een barbecue te organiseren.
Tja, als er veel mensen komen, kan ik niet verwachten dat iedereen naar boven gaat om te toiletteren.
Dat was pas een deadline: drie weken. Ik heb dus gemozaïekt alsof mijn leven er van hing.
Op dinsdag 5 juli hebben we (vooral Dennis) gevoegd en de dagen daarna hebben we geschilderd, schoongemaakt, spullen gekocht, neergelegd en opgehangen, waaronder de kroonluchter die ik graag wilde.
Op de ochtend van de barbecue hebben we het laatste ding opgehangen en nu is ie zo goed als klaar. Nog een paar kleine dingetjes, maar het belangrijkste is dat je weer naar de wc kan!
Ik moet toegeven dat het een heel slecht plan was en dat ik er nooit aan had moeten beginnen.
Het resultaat is wel heel mooi geworden... maar wat een takkewerk.