woensdag 23 september 2015

En wat is daarop jouw antwoord...

... JA! Het is gelukt, we hebben ja gezegd.
Oké, dan nog één keer een blog over de bruiloft, met vooral foto's van die dag.

Het was een drukke, koude, overweldigende, warme, liefdevolle dag. Je weet haast niet wat je overkomt. Het weer was niet super, maar op de momenten dat we buiten waren hadden we geen regen. En om eerlijk te zijn, ik heb het weer nauwelijks opgemerkt, behalve later in de foto's waar de lucht juist prachtig is.
Om 10 uur werd ik door Dennis opgehaald en gingen we eerst naar het Enka terrein voor de fotoshoot. Nu zijn Dennis en ik niet echt mensen die graag op de foto gaan, dus dat was in het begin een beetje awkward, maar Juliette (de fotografe) wist ons uiteindelijk op ons gemak te stellen. Daarna zijn we nog naar de hei geweest en even naar het graf van Sjanie, de moeder van Dennis.
En toen begon eigenlijk pas de dag (en was ik al moe ;).
Eén van de mooiste momenten was tijdens de kerkdienst toen Dennis zijn eigen geschreven gedicht voor las. Hij bracht de halve kerk aan het huilen (positief bedoeld natuurlijk). En daarna moest ik nog zingen! Oef, dat was even slikken. Ik had ook wel even een momentje nodig, voordat het eerste woord eruit kwam. Ik zong "Als de liefde niet bestond" van Toon Hermans. Een prachtig, klein nummer.
Na de kerkdienst hebben we vlinders losgelaten in gedachtenis van Sjanie. Daarna was de receptie. Het was een drukke boel. Er zijn zoveel mensen gekomen (dat hebben we terug gezien in de rekening van de drankjes :P ), maar het is fijn om te weten dat zoveel mensen om ons geven en dat ze deze dag met ons wilde delen. Voor diegenen: heel erg bedankt voor alles.
Na de receptie hebben we nog een patatje gegeten met de familie, met als toetje een ijstaart van Bernardo's, jammie!
Komen we thuis, gesloopt, blijkt de gang, de trap en de slaapkamer vol te liggen met zooi (lees: ballonnen, slingers, confetti). Tja, dat hoort er ook bij.
We hebben een hele romantische huwelijksnacht gehad: zodra we in bed waren, lagen we in coma.

De donderdag daarna zijn we naar Turkije vertrokken, een cadeautje van onze families. Daar was het heel warm (ik heb gehoord dat hier alleen maar regen was die week...). We hebben een prachtige week gehad.

En dan nu waar iedereen op heeft gewacht. De foto's (gemaakt door Juliette Fotografie).







Geen opmerkingen:

Een reactie posten