... genomen van de wieg. Het eerste bedje van Zoë is nu echt te klein geworden. Om nog maar niet te zeggen dat ze er bijna uit kukelt als ze haar best er voor doet. Die kleine meid gaat zo hard: rollen en kruipen, proberen te staan en heel veel klimmen en klauteren. Wat vaak resulteert in een faceplant, maar dat houdt haar niet tegen. Ze is dan ook al acht maanden, dus een echt klein baby'tje is ze niet meer te noemen. En het is ook tijd dat haar bedje wordt vervangen door een groter exemplaar, maar het doet toch even zeer. Het wiegje is namelijk een nostalgisch stuk. Mijn grootvader heeft het gemaakt en mijn moeder en ik hebben er allebei nog in gelegen. Maar zoals je ziet, is ze nu toch echt te groot. By the way, ik heb haar zo niet in het bedje gelegd. Zo vond ik haar na het middagslaapje... met een ondeugend lachje.
Gelukkig is het nieuwe bedje ook nostalgisch. Hij is ook door mijn grootvader gemaakt en meerdere kinderen en kleinkinderen hebben er in geslapen en nu het eerste achterkleinkind.
En omdat hij zo groot is, lijkt Zoë nog kleiner ;)
Ze heeft nu wel veel meer bewegingsruimte, dus ze kruipt wat door dat bed heen. Ik ben bang dat het ook niet heel lang duurt voordat ze snapt hoe ze hier uit kan klimmen, maar dat is een probleem voor later.
De enige manier om haar stil te laten liggen voor een foto
Geen opmerkingen:
Een reactie posten