Het is bijzonder dat het meisje dat eigenlijk niet zoveel met baby's heeft, juist het beroep van bellypainter kiest. Begrijp me niet verkeerd, maar als ik aan kinderen (van mij en Dennis in de toekomst) denk, dan denk ik meestal niet aan de babyvorm. Ja, natuurlijk weet ik dat een kindje als eerst een baby is, maar waar ik meer aan denk is een snel lerende dreumes, een driftige peuter, een speelse kleuter, een fantasievol schoolkind en een zelf ontdekkende tiener. Dit zijn de leeftijden waar ik meer affiniteit mee heb. Misschien is het ook zo dat ik meer met deze leeftijden te maken heb gehad. Door stages in het basisonderwijs en voortgezet onderwijs. Door gymlessen aan kleuters, 6/7 jarigen en gezellige tieners. Zelfs mijn eigen zusjes heb ik niet eens gekend als baby's (door adoptie). Mijn broertje wel, maar dat kan ik me niet meer herinneren.
Maar sinds ik met MaDe Creatives ben begonnen en bezig ben gegaan met bellypaint heb ik veel meer te maken met baby's en mama's-to-be.
En iets meer dan een maand geleden heeft een vriendin, Mariëlle, haar eerste dochtertje gekregen. We hadden afgesproken dat ze geen weeën zou krijgen op mijn bruiloft ;).
Ik had in de zomer de eer om bambi op haar buik te mogen schilderen. De kleine meid was druk bezig met schoppen naar mijn penseel (niet dat ik dat meteen opmerkte, zo geconcentreerd was ik aan het schilderen...).
Vorige week ben ik samen met Lieke op kraamvisite geweest. Ach, wat is het dan toch een hummeltje. Schattig (tot ze begint te huilen).
En dan bedenk ik dat het toch wel heel bijzonder is dat dit kleine mensje eerst in de buik zat die ik mocht beschilderen. Nu kon ze in het echt naar me schoppen. Wat ze dan ook gedaan heeft.
Lieke en ik gaven Mariëlle en Charon als cadeautje een klein schilderijtje met bambi met een gedicht van Annie M.G. Schmidt:
Dit is het land
“Dit is het land waar grote mensen wonen
Je hoeft er nog niet in: het is er boos
Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen
En altijd is er weer wat anders loos
En in dit land zijn alle avonturen
Hetzelfde, van een man en van een vrouw
En achter elke muur zijn andere muren
En nooit een eenhoorn of een bietebauw
En alle dingen hebben hier twee kanten
En alle teddyberen zijn hier dood
En boze stukken staan in boze kranten
En dat doen boze mannen voor hun brood
Een bos is hier alleen maar een boel bomen
En de soldaten zijn niet meer van tin
Dit is het land waar grote mensen wonen
Wees maar niet bang: je hoeft er nog niet in”
Ik wens alle kinderen van Nederland (en verder dan dat, maar ook wetend dat ik idealistisch denk), een mooie jeugd, vol met eenhoorns en regenboogpony’s. Zodat, als je groot bent, prachtige herinneringen hebt en een goede basis om verder op te bouwen.
Ik hoop nog een heleboel mama's-to-be te ontmoeten en hun buik te mogen beschilderen. Ik hoop ook dat ik hun kleine hummels mag ontmoeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten