Het is niet zo dat er afgelopen maand niet iets gebeurt is om over te schrijven (al was ik wel een week ziek en dat is inderdaad niks om over te schrijven), maar het is er gewoon niet van gekomen.
Aan het begin van de maand ben ik vooral heel erg bezig geweest met de toneelvoorstellingen, waar ik zelf niet aan mee deed...
Maar ik deed wel de make-up, dus ik was elke keer om 18.00 uur of eerder aanwezig. Als de voorstelling eenmaal was begonnen, moest ik letterlijk wachten tot 22.30 uur, dan opruimen en daarna nog een feestje. Ik vond het niet heel erg dat ik dit jaar niet me edeed, maar ik merkte wel dat ik om 22.30 uur de adrenalinekick van het spelen miste. Meestal was ik vooral erg moe.
Maar terugkijkend waren alle voorstellingen erg geslaagd. De zaal zat lekker vol en we kregen mooie reacties van de bezoekers.
Nu de voorstellingen voorbij zijn scheelt dat een heleboel vergaderingen en PR dingen maken.
O, wacht... Zangschool Pure Voice is begonnen met de voorbereidingen voor een tienjarig jubileum concert en daarbij help ik ook. Oké, al die vergaderingen en dingen ontwerpen zijn nog niet voorbij, maar wel een stuk minder.
Wat ook een dingetje was deze maand was de belastingaangifte.
Normaal is dat niet zo lastig: bijna alles is al van te voren ingevuld, controleren en verzenden maar. Tot nu toe was er bij mij niet zoveel te vangen (nu ook nog niet echt trouwens), want als arme student had ik niet zo heel veel inkomsten in 2015.
Maar nu moest ik ook aangifte doen voor MaDe Creatives en dat is toch echt een ander beestje.
Vol goede moed begon ik meteen op 1 maart, alle waarschuwingen dat misschien de site lam zou liggen negerend. Hoofdstuk 1 ging goed (wat is de naam van het bedrijf? Ja, die weet ik! ;) Maar bij het volgende hoofdstuk kwam ik al in de problemen. Ken je dat moment dat je iets leest en dan beseft dat je niet begrijpt wat er staat? Nou dat dus. Op dat moment belde mijn schoonzusje of we ook taart kwamen eten, want mijn schoonvader was jarig. En wat doe je dan: de belastingaangifte of taart... Moeilijke keuze, maar het werd dus de taart. En van uitstel komt afstel. Elke week prijkte dat woord weer in mijn to-do-lijst. En toen vorige week heb ik het eindelijk weer opgepakt. Nogmaals lees ik het door. Jammer, ik begrijp het nog steeds niet. Hee, er staat een vraagteken, dat is handig <klik op vraagteken> k*t, waarom begrijp ik de uitleg niet?! Dat was het moment dat ik besefte dat ik hulp nodig had. Gelukkig is een oom van Dennis erg goed met dit soort zaken en wilde hij ons hier wel mee helpen. En met hem erbij was het ook zo gefikst. Godzijdank, dat is ook weer gedaan...
